Dramat Andrei Cohna wpisuje się w nurt rozliczeniowy rumuńskiego kina. Jednak mimo historycznego kostiumu nie sposób uniknąć wrażenia, że akcja Wielkiego Tygodnia mogłaby rozgrywać się tu i teraz – nie tylko w Rumunii – gdy wzbiera fala antysemityzmu, a negacjoniści Holokaustu coraz częściej dochodzą do głosu także w politycznym mainstreamie. Główny bohater filmu, Lejba, wraz z rodziną prowadzi austerię gdzieś na prowincji. Do jego karczmy przychodzą wszyscy mieszkańcy, to miejsce spotkań, rozmów, czasem tęgich popijaw. Jednak mężczyzna nigdy nie został zaakceptowany przez miejscową społeczność, która co prawda kupuje u Żyda alkohol, lecz nie widzi w nim człowieka równego sobie. Seria drobnych wydarzeń doprowadzi nagle do zwolnienia chrześcijańskiego pracownika austerii, a potem do kumulacji nienawiści wymierzonej w żydowską rodzinę. Po premierze filmu na Berlinale część krytyków porównywała Wielki Tydzień do Białej wstążki – Cohn, podobnie jak Michael Haneke, nie tylko pokazuje narastającą agresję, lecz zadaje ważne pytania o źródła nienawiści, jednocześnie zmuszając widzów, by zmierzyli się z własnymi uprzedzeniami. Mam nadzieję, że mój film wychodzi poza kwestię antysemityzmu. Żyjemy otoczeni obcymi ludźmi i kiedyś w takim czy innym kontekście sami staniemy się dla innych obcymi – tłumaczył reżyser.