Oboje jesteśmy popieprzeni. To pomaga stworzyć więź – ten cytat z Miłości po południuzapewnił filmowi Érica Rohmera nieśmiertelność, bo spodobał się twórcom internetowych memów. Przeżywająca dziś drugą młodość w sieci, tyleż efektowna, co nihilistyczna deklaracja stanowi jedną z wielu sztuczek, za pomocą których wyzwolona Chloé próbuje uwieść statecznego Frédérica. Czy przykładny mąż i ojciec rzeczywiście okaże się osobą tak niewinną, na jaką się kreuje? W ostatniej części cyklu Sześciu opowieści moralnych Rohmer udowodnił, że jest w stanie zaskoczyć miłośników swojej twórczości. Reżyser, na co dzień przykładnie wierny realizmowi, zdecydował się na flirt z logiką snu, która pozwoliła mu eksplorować fantazje tlące się w głowie jego bohatera. Jednocześnie mistrz francuskiej Nowej Fali ocalił to, co w jego twórczości najważniejsze – pozostał wyjątkowo czujnym obserwatorem codzienności, potrafiącym wyłowić z niej momenty, gdy błahostki zyskują nagle znaczenie, a śmieszność znienacka zamienia się miejscami ze wzniosłością. Trudno przecież wyobrazić sobie film innego reżysera, w którym bohater podejmuje kluczową decyzję życiową w trakcie zdejmowania swetra, a w przypływie odwagi decyduje się na bezwstydną ucieczkę.