ZONA jest ekranizacją powieści Christiny Friedrich Keller. Alegoryczny, enigmatyczny, a przy tym precyzyjnie skonstruowany film rozgrywa się w pejzażu Harzu, który kojarzy się z epoką romantyzmu, górskimi wycieczkami Goethego i Obrazami z podróży Heinego, który spędził tu kilka tygodni. Reżyserka łączy fikcję i fakty, poezję i krytykę społeczną, czyniąc młodą dziewczynę przewodniczką po Harzu i jego mrocznej przeszłości. Friedrich wybiera ekran panoramiczny, który odsyła do czasów tuż po wojnie – ZONĘ rozpoczynają obrazy pożogi, którym towarzyszy wycie syren zwiastujących naloty. Niemiecka autorka wywołuje duchy i egzorcyzmuje niemiecką historię, ale ten wizualny poemat uważnie bada też obecność przemocowych, opresyjnych struktur w sposobie, w jaki dziś funkcjonują rodzina, szkoła czy całe społeczeństwo. Przygląda się, jak rezonuje w nich spychana do piwnic pamięci faszystowska przeszłość. Ale to także opowieść o dziewczęcym dojrzewaniu, porzucaniu stetryczałych skorup, inicjacyjnej wędrówce w poszukiwaniu własnej, nieskażonej tożsamości, narodzinach nowego życia. Liryczny, magiczny, intensywny wizualnie film Friedrich to odważna konfrontacja z lokalną historią, nieoczywisty portret Harzu, a przede wszystkim wybrzmiewający z dużą mocą nowy głos niemieckiego kina.