Można zabijać słowem, sączyć jad uprzedzeń, można też mordować za pomocą toksyny zawartej w wodzie pitnej lub leków pozornie pomagających zwalczać choroby. Który z tych aktów zadawania śmierci jest tym pisanym przez wielkie M? Na początku lat 90. Rainer, u której zdiagnozowano raka piersi, znalazła szczęście w związku z kobietą. Te skrajnie odmienne doświadczenia przekuła w film podbudowany analizą wstrząsających statystyk obnażających systemową homofobię. W rezultacie powstał rozbrajająco szczery, przyprawiony czarnym humorem obraz relacji artystki i akademiczki po sześćdziesiątce, komentowany przez „Yvonne Rainer, reżyserkę”, prowokacyjnie prezentującą klatkę piersiową po mastektomii. Erudycyjne, pełne odniesień do historii kina popularnego MORDERSTWO i morderstwo najbliższe jest „tradycyjnemu" filmowi fabularnemu, którego konwencje reżyserka obnażała w awangardowej praktyce. To również ostatni tytuł w karierze Rainer. Zniechęcona machiną produkcyjną, zamyka jednak swoją twórczość pozytywnym akcentem – historią spełnionej miłości.