Ten prowokacyjny, mozaikowy, rozpisany na wiele głosów esej filmowy – zgodnie z określeniem reżyserki – rzuca rękawicę psychoanalityczno-feministycznej teorii filmu i jej koncepcji męskiego spojrzenia. Historia profesora językoznawstwa i kobieciarza (w tej roli naprzemiennie występują William Raymond i Larry Loonin) została przedstawiona za pomocą jego wypowiedzi z sesji terapeutycznych, zilustrowanych bogatym materiałem filmowym, który odnosi się do znamiennego tekstu Przyjemność wzrokowa a kino narracyjne Laury Mulvey. Męską perspektywę uzupełnia punkt widzenia jego byłej żony-artystki (niepojawiająca się na ekranie choreografka Trisha Brown). Drugą linię narracyjną filmu stanowi analiza języka, którym mówi się o różnych odcieniach opresji i odmianach seksizmu: artystka Martha Rosler, aktorka Jackie Raynal i sama Rainer biorą pod lupę dobór tematów w prasie, towarzyszące artykułom fotografie i powszechnie akceptowany sposób opowiadania o kobietach i mężczyznach, polityce międzynarodowej i przemocy.
Urodzona w 1934 roku w San Francisco choreografka, tancerka i twórczyni filmów. Zaczęła tańczyć w wieku 25 lat. Jej Manifest na nie (1965) oraz Trio A (1966) zrewolucjonizowały myślenie o tańcu. Rainer jest dziś jedną z niewielu żyjących artystek, które zmieniły definicję sztuki drugiej połowy XX wieku. Działając w zmaskulinizowanym środowisku awangardy między 1971 a 1996 rokiem, nakręciła siedem filmów, występując w roli reżyserki, producentki, scenarzystki i montażystki, a także aktorki, które w awangardowej formie łączą doświadczenia prywatne z feministycznym zaangażowaniem.
1972 Życie sceniczne / Lives of Performers
1974 Film o kobiecie, która... / Film About A Woman Who...
1976 Kristina Talking Pictures
1979 Podróże z Berlina/1971 / Journeys from Berlin/1971
1985 Mężczyzna, który zazdrościł kobietom / The Man Who Envied Women
1990 Przywileje / Privilege
1996 MORDERSTWO i morderstwo / MURDER and Murder