Czteroletni Sujo traci ojca, podrzędnego sicario z narkotykowego kartelu. Sam uchodzi cało dzięki wstawiennictwu swojej ciotki, która zabiera chłopca z dala od miasta rządzonego przez gangi. Gdy Sujo dorasta, bunt i ciekawość świata prowadzą go prosto do przestępczego świata, jakby nastolatek nie miał ucieczki przed ponurym dziedzictwem ojca. Astrid Rondero i Fernanda Valadez w swoim drugim wspólnym filmie przyglądają się maczystowskiej, brutalnej rzeczywistości, lecz oprócz cierpienia i nienawiści dostrzegają możliwość wyrwania się z zaklętego kręgu przemocy. Sujo, otoczony przez niezależne, odważne kobiety – ciotkę, jej przyjaciółkę (i kochankę) Rosalię, później także Susan, wykładowczynię uniwersytecką, którą chłopak poznaje w Mexico City – dostaje szansę, by odmienić swój los. Reżyserki celowo unikają pokazywania przemocy, choć jest ona nieustannie obecna w życiu bohaterów. Nadają za to swojej opowieści niemal poetycki charakter, podkreślany przez subtelne zdjęcia Ximeny Amann i niespieszne tempo akcji. Porzucają stereotypową narrację filmów o kartelach narkotykowych, zderzają szorstki realizm z tym, co nadnaturalne, przyziemne ze wzniosłym, a gorycz z nadzieją.