Jedna z największych niespodzianek zeszłorocznego konkursu głównego w Cannes, będąca połączeniem fabuły, dokumentu, policyjnej rekonstrukcji i psychodramy. Ta zaskakująca forma pozwala jednej z najbardziej uznanych reżyserek tunezyjskiego kina Kaouther Ben Hani (jej Człowiek, który sprzedał swoją skórę był nominowany do Oscara) zanurkować głęboko w zbanalizowanej przez media historii. Bohaterką jest Olfa (we własnej osobie, ale czasem zastępowana na ekranie przez aktorkę Hind Sabri), pochodząca z nizin matka czterech córek. Dwie najmłodsze występują w filmie, zniknięcie dwóch starszych (wcielają się w nie aktorki) jest tematem pasjonującego „śledztwa”. Ben Hania tropi siłę problematycznego międzypokoleniowego kobiecego przekazu, wydobywa na światło dzienne powszechnie akceptowaną domową i systemową przemoc, punktuje sposób, w jaki pozornie odległe przemiany polityczne kształtują los jednostek. Poruszające, niekiedy konfrontacyjne, z pewnością prowokacyjne i szalenie odważne Cztery córki są również wyznaniem wiary w siłę, wytrwałość i solidarność kobiet.
Tunezyjska reżyserka i scenarzystka. Studiowała film w Tunezji, a następnie w Paryżu (w szkole La Fémis i na Sorbonie). W 2005 roku wyreżyserowała swój pierwszy krótki metraż Brèche, w 2013 – pierwszy film fabularny The Blade of Tunis, a trzy lata później dokument Zaineb Hates the Snow. Jest autorką filmów nagradzanych na międzynarodowych festiwalach. Dramat Piękna i bestie był pokazywany w Cannes (Un Certain Regard) w 2017 roku, a Człowiek, który sprzedał swoją skórę w Wenecji (sekcja Orizzonti) w roku 2020, gdzie otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora. Rok później został też nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film międzynarodowy.
2005 Brèche (short)
2006 Moi, ma soeur et la chosep / Me, My Sister and the Thing (short)
2013 Le Challat de Tunis / The Blade of Tunis
2017 Piękna i bestie / Aala Kaf Ifrit / Beauty and the Dogs
2018 Sheikh’s Watermelons (short)
2020 Człowiek, który sprzedał swoją skórę / The Man Who Sold His Skin