Filmowy flâneur Fabrizio Ferraro rusza w kolejną niecodzienną wędrówkę po obrzeżach kina śladem prześladowanych samotników. Minimalistycznym „filmem wojennym” zamyka poświęconą im trylogię, na którą składają się też Niechciani w Europie (2018, Lost Lost Lost, 20. NH) i Checkpoint Berlin (2020). W 1944 roku ośnieżonymi szlakami we włoskich górach Marsicani przedzierają się czterej bojownicy ruchu oporu. Porwani przez wir historii, zawieszeni w pustce i bezczasie, skrajnie zmęczeni oczekują wyzwolenia. Na swojej drodze spotykają młodą kobietę. Jej pojawienie się wzbudza niepokój, ale i coraz cieplejsze uczucia. Kim jest? Czy na pewno tą, za którą się podaje? Czy różnica zdań co do jej tożsamości i sensu tego spotkania może zniszczyć męską solidarność? Jednak nie o rozwiązanie zagadki tu chodzi. Staram się realizować filmy, które uchwycą fragmenty życia – mówił reżyser – nawet jeśli oznacza to dokonywanie wyborów, o których z góry wiem, że nie zostaną zaakceptowane. Ale to ryzyko, które trzeba podjąć, jeśli praca ma mieć swoją własną formę, która nie podlega trendom danego czasu. Nie ma dla mnie znaczenia, że oznacza to pozostanie na marginesie.