Film uznawany za jeden z najwybitniejszych w karierze Satyajita Raya. W tej opowieści, opartej na noweli bengalskiego klasyka Rabindranatha Tagorego, reżyser powraca do motywu rozdziału świata kobiet i mężczyzn, tym razem w środowisku bogatszych warstw indyjskiego społeczeństwa pod koniec XIX wieku.

Charu, młoda żona wydawcy lokalnego pisma politycznego, całe dnie spędza w domu, opuszczona przez wiecznie zajętego starszego mężczyznę. Fascynuje ją literatura, ma aspiracje pisarskie, ale te nieśmiało rozkwitają dopiero wtedy, gdy w domostwie pojawia się Amal, brat męża. Początkowe porozumienie artystycznych dusz zamienia się w niebezpieczną bliskość. Charu musi w tym układzie odnaleźć miejsce dla siebie i własnych dążeń. Film Raya, niezwykle oszczędny w słowach, opiera się na zniuansowanej wizualności. Skłębione i intensywne znaczenia emocjonalne ujawniają się w ruchach i gestach postaci, w ich spojrzeniach, w subtelnych trajektoriach kamery. To przykład zarazem mistrzowstwa i subtelności w opanowaniu formy filmowej.