Nagrodzony Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie film Nicolasa Philiberta to dokumentalna lekcja empatii, pasji i pokonywania własnych ograniczeń.

Z jednej strony to niespieszna obserwacja niewielkiej społeczności pacjentów oraz opiekunów ośrodka Adamant, z drugiej przejmujący obraz pogarszającej się kondycji psychiatrii we Francji. Zacumowany od lipca 2010 roku na prawym brzegu Sekwany paryski Adamant to wyjątkowe miejsce. Ta osobliwa pływająca konstrukcja mieści w sobie ośrodek opieki dziennej dla dorosłych cierpiących na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne. Trafiających tam ludzi dzieli wiele, od życiowej historii, przez status społeczny czy wiek, łączy natomiast to, że każdy z nich potrzebuje pomocy. Niektórzy pacjenci odwiedzają Adamant codziennie, inni wracają jedynie od czasu do czasu. Czeka na nich wykwalifikowany zespół opiekuńczy, w którego skład wchodzą psychiatrzy, terapeuci, pielęgniarki czy cała grupa zewnętrznych współpracowników, organizująca dla swoich podopiecznych szereg aktywności.