(1930-2022) Ojciec filmowego postmodernizmu, radykalny, bezkompromisowy awangardzista. Jego fabularny debiut Do utraty tchu (1959) uważany jest za najważniejszy film Nowej Fali. Godard dekonstruował stare formy: burzył gramatykę, stylistykę i dotychczasowe konwencje języka filmowego, odrzucał tradycyjne reguły narracji, filmował ręczną, ruchliwą kamerą, w scenerii naturalnych wnętrz i przestrzeni. Kino stało się dla Godarda instrumentem służącym nie tylko do badania i przedstawiania świata, lecz także do oddziaływania na świadomość ludzi. Politycznie radykalny, kręcił filmowe plakaty, następnie ograniczył działalność do filmów telewizyjnych, uruchomił własne studio, badał możliwości tkwiące w technice wideo. Na początku lat 80. powrócił do filmu kinowego, by po kilku latach porzucić ostatecznie fabułę na rzecz eseju filmowego. Bohater retrospektywy na 10. Nowych Horyzontach.