Vladimir Perišić (Zwykli ludzie, 9. NH) w Straconym kraju, pokazywanym w programie tegorocznego Tygodnia Krytyki w Cannes, rozlicza się z ojczyzną i czasami swojej młodości. W 1996 roku Serbia znajduje się pod rządami Slobodana Miloševicia. Los kraju mają odmienić wybory samorządowe, ale przegrywająca z opozycją Socjalistyczna Partia Serbii nie uznaje ich wyników. Ludzie zaczynają wychodzić na ulice, rozpoczynając słynne protesty studenckie w Belgradzie. Do zbuntowanej części społeczeństwa, które marzy o rychłej demokratyzacji, mógłby dołączyć 15-letni Stefan (Jovan Ginić). Trudno mu jednak stanąć naprzeciwko brutalnych policjantów, kiedy samotnie wychowująca go matka jest rzeczniczką partii rządzącej (Jasna Đuričić, pamiętna Aida z filmu Jasmili Žbanić). Stracony kraj to zapis dziejowego zderzenia ideałów – portret nie tak dawnej epoki, w której stracone pokolenie wychowanych w komunizmie rodziców próbuje ideologicznie kontrolować wchodzące w dorosłość dzieci. Ale czy w czasach reżimu zaangażowanie polityczne to kwestia przekonań czy potrzeby?