Prezentowany w Cannes w ramach pokazów specjalnych Człowiek w czerni ma na Nowych Horyzontach swoją międzynarodową premierę. To licząca zaledwie godzinę intymna dokumentalna opera na jeden głos, przyprawiający o dreszcze solowy performans, występ, który za sprawą połączenia śpiewu, tańca i opowieści przywołuje tradycję teatru xiqu, wypełniając jednak tę konwencję wywrotową treścią. Zrealizowany w zaledwie trzy dni we wnętrzach paryskiego teatru film Wanga Binga skupia się na postaci Wanga Xilina, żyjącego na wygnaniu w Niemczech jednego z najważniejszych współczesnych chińskich kompozytorów. Całkowicie nagi mężczyzna rekonstruuje przed kamerą swoje życie. Śpiewa, opowiada, a naznaczonemu śladami po torturach ciału choreografię pisze XX wiek, który przyniósł Chinom rządy partii komunistycznej, rewolucję kulturalną, strach, bicie, cenzurę, masowe czystki, seanse samokrytyki, obozy, cierpienie, głód i śmierć. Człowiek w czerni do wtóru skomponowanych przez artystę symfonii świadczy: wypowiada, wyśpiewuje, wykrzykuje swoją traumę i wściekłość, a udręczone, bezbronne ciało w zdumiewającym (terapeutycznym?) akcie performuje szaleństwo.