Nagrodzony na Sundance debiut Charlotte Regan może skojarzyć się z Aftersun Charlotte Wells nie tylko ze względu na wspólne dla obu reżyserek imię. W Georgie ma się dobrze także przyglądamy się relacji 12-letniej dziewczynki (Lola Campbell) z prawie obcym jej ojcem, w którego wciela się wielka nadzieja brytyjskiego kina Harris Dickinson, znany z Beach Rats i W trójkącie. Ale zanim mężczyzna (a może wciąż chłopiec?) pojawi się w życiu córki, Georgie i tak „ma się dobrze”. Po śmierci matki mieszka sama z wyimaginowanym wujkiem, który pozwala jej ukryć przed światem zbyt wczesną samodzielność. Rezolutna, wyszczekana dziewczynka na czynsz zarabia, kradnąc rowery wraz ze swoim wiernym ziomem (Alin Uzun). Pamiętamy z neorealistycznego klasyka Vittoria De Siki, że złodzieje rowerów mają złote serca, więc i tu będą one świecić jasno i bić miarowo. W dynamicznym rytmie miejskiej dżungli, z wideoklipową energią, ale i z wielką miłością do bohaterów, która udziela się widzom.