W tym nagrodzonym w Wenecji dokumencie widzimy krótkie sceny, które na pozór nie pasują do całokształtu twórczości Wanga Binga: rozświetlone słońcem, z ludźmi, którzy uśmiechają się i żartują. Ale to tylko drobne fragmenty, które nie są w stanie przysłonić mroku, goryczy i wyczerpania, jakie towarzyszą bohaterom filmu każdego dnia. W jednej z najbardziej poruszających scen Gorzkiego pieniądza obserwujemy długą kłótnię młodego małżeństwa. Mężczyzna z każdą sekundą staje się coraz bardziej agresywny, grozi kobiecie rozwodem, potem śmiercią, wreszcie dochodzi do rękoczynów. Kamera mimowolnie drga, jakby operator chciał porzucić swoje zadanie i zainterweniować, ale porywczego męża powstrzymuje wreszcie znajomy. Skrzywdzona kobieta długo stoi potem na skrzyżowaniu, obserwuje przejeżdżające samochody, świadoma, że nie może zakończyć przemocowego związku. Ling Ling jest jedną z setek tysięcy osób, których codzienna egzystencja zależy od przemysłu włókienniczego w mieście Huzhou. Jedną z tych, które z prowincji przybyły do kilkumilionowej metropolii w poszukiwaniu większych zarobków, choć niekoniecznie lepszych warunków życia. Uwikłanie w wyniszczający system pracy – krwiożerczy kapitalizm w chińskim wydaniu – odciska na tych ludziach swoje piętno.