Urodzona w Paryżu, mieszkająca w Brazylii Paula Gaitán – niegdyś współpracowniczka Glaubera Rochy – zabiera widzów w epicką, czterogodzinną podróż w czasie i przestrzeni, z jednej strony w duchu realizmu magicznego, z drugiej – antropologicznej obserwacji. Podąża za młodym mężczyzną poszukującym swoich korzeni w lasach Amazonii. Ze skutej lodem Północy wraz z bohaterem teleportujemy się (dosłownie!) do łodzi niespiesznie sunącej meandrującą rzeką, gdzie rytm wyznaczają wschody i zachody słońca. W zaciszu wioski, u boku kobiet ze starszyzny przejdzie on rytuały, które wypłoszą z szuwarów zagubione duchy. Od tej pory fabuła filmu, porzuciwszy podróżnika, skupi się na pogrążonej w odrętwieniu grupie osadników, w przeszłości kolonizujących Amerykę. Mimo kolejnych zwrotów akcji, która płynnie przechodzi od wątku do wątku, z kontynentu na kontynent, zbłąkane dusze przodków pozostaną już w kadrze. W plejadzie aktorów i naturszczyków występujących w filmie znalazł się m.in. Portugalczyk Carloto Cotta.