Nagrodzony w Wenecji pełnometrażowy debiut Damiana Kocura. Reżyser konsekwentnie rozwija w nim wypracowaną w krótkich filmach metodę współpracy z aktorami niezawodowymi, których zachęca do kontrolowanej improwizacji. Akcja Chleba i soli toczy się latem w jednym z wielu miasteczek położonych w „Polsce, czyli nigdzie”. Podpatrywana przez reżysera młodzież dzieli swój czas pomiędzy ławkę przed blokiem a stolik w barze z kebabem. Choć rozmowy dziewczyn i chłopaków prowadzone w oparach marihuanowego dymu lub nad kuflem piwa brzmią z pozoru niewinnie, to da się usłyszeć w nich echa nudy, frustracji i braku perspektyw. Główny bohater, Tymek, student warszawskiej Akademii Muzycznej, który przyjechał do rodzinnego domu na wakacje, początkowo przysłuchuje się znajomym z pełnym wyższości dystansem. Gdy błahy pretekst prowadzi do eskalacji napięcia pomiędzy lokalsami a arabskimi imigrantami, chłopak będzie jednak zmuszony zająć stanowisko, a przy okazji zderzyć idealistyczne wyobrażenia o sobie z rzeczywistością. Siła sugestywnego filmu Kocura polega na tym, że po seansie potrzeba konfrontacji z własnym samozadowoleniem udziela się także widzowi.