Niepokojący dramat Austėi Urbaitė rozpoczyna się długim ujęciem dzikiej, gęstej od dźwięków przyrody, która powraca w filmie wielokrotnie, na różne sposoby towarzysząc bohaterom. Są nimi Jacqueline i Leon – mieszkające na francuskiej prowincji małżeństwo, które kończy właśnie procedurę adopcji litewskiego rodzeństwa. Z okazji przyjazdu nowych członków rodziny para zatrudnia 20-letnią Gabrielė, studentkę z Litwy, która ma być tłumaczką dla wszystkich czworga i pomagać dzieciom w procesie adaptacji. Sytuacje, które początkowo wydają się drobną niezręcznością lub nieporozumieniem, stopniowo przeradzają się w konflikt – pełen napięć, sekretów i wzajemnych pretensji. Pełnometrażowy debiut młodej reżyserki, wyrastającej na jeden z ciekawszych głosów w nowym kinie litewskim, to urzekająca wizualnie oraz niezwykle dojrzała i subtelna opowieść o macierzyństwie, potrzebie kontroli, emocjonalnej przemianie i skrywanej głęboko – choć wciąż powracającej – utracie.