Papierosy powoli cię zabijają – można przeczytać na etykietach wyrobów tytoniowych sprzedawanych w Hongkongu. Dryfujący po nim młody mężczyzna mówi, że właśnie stopniowym umieraniem zajmuje się w życiu. Czas mija mu na spotkaniach z kolejnymi kochankami, które pozwalają zaznać rozkoszy, ale i odkrywać queerową panoramę Pachnącego Portu. Wśród poznanych mężczyzn jest Irańczyk doktoryzujący się z mikrobiologii i grający po nocach rave’y, Taj od 15 lat mieszkający w hotelu robotniczym czy lubiąca crossdressing brytyjsko-tajwańska para. Podczas każdego kolejnego zbliżenia bezimienny bohater przybiera tożsamość poprzedniego kochanka. Być może w ten sposób mierzy się z problemami z własną – rozpiętą w Hongkongu między tradycjami kantońskimi i mandaryńskimi, latami wpływów brytyjskich oraz kulturami przybyszów z całego świata? Jego zachowanie podszyte jest tyleż ciekawością i pożądaniem, co głębokim smutkiem, w którym czuć echo stłumionej rewolucji parasolkowej w 2014 roku. W Queerpanorama młody reżyser Jun Li tworzy szczery portret homoseksualnego doświadczenia w wielkim mieście. Łączy go z namysłem nad specyfiką samej metropolii, której osobliwa architektura, skomplikowana historia i niepewna teraźniejszość pozostawiają nieco inne ślady w każdym jej mieszkańcu.
Urodził się w 1991 roku w Londynie, ale wychował w Hongkongu, tam też na Uniwersytecie Chińskim studiował dziennikarstwo. Następnie wrócił do Anglii, by ukończyć gender studies na Uniwersytecie w Cambridge. Po kilku krótkich metrażach zrealizował pełnometrażowy debiut Tracey, opowiadający o pięćdziesięcioletniej kobiecie decydującej się na tranzycję. Niedługo później nakręcił Drifting – pokazane na festiwalu w Rotterdamie i świetnie przyjęte w Hongkongu studium bezdomności. Na tegorocznym Berlinale miał premierę jego trzeci pełny metraż Queerpanorama.
2018 Tracey
2021 Zuk seoi piu lau / Drifting
2025 Queerpanorama