Zobaczymy siedem spośród 14 krótkich metraży, które zakwalifikowały się do Austriackiej Nagrody Filmowej w 2024 roku. Wybrane filmy łączy z jednej strony spojrzenie na świat poprzez technologię i medium filmowe, a z drugiej – mierzenie się z wizjami przyszłości oraz radzenie sobie z przeszłością, melancholią i stratą. Różnią się natomiast formalnie: od quasi-dokumentu zmontowanego z ujęć z kamer CCTV, przez obrazy zbliżone do wideo artu, stworzone bez użycia kamery i osadzone w wirtualnym świecie, aż po hipnotyzujące, abstrakcyjne kompozycje o awangardowym charakterze.
Program jest wspólną inicjatywą Akademii Austriackiego Filmu oraz austriackiego Federalnego Ministerstwa Spraw Europejskich i Międzynarodowych (BMEIA).
Ośrodek narciarski i fantastyczne panoramy górskie. Podczas gdy granice obrazu z kamery pogodowej nieustannie się przesuwają, na pierwszym planie przekraczane są granice międzyludzkie.
Urodził się w 1992 roku w Salzburgu w Austrii. Mieszka w Wiedniu, gdzie studiował reżyserię na Wiedeńskiej Akademii Filmowej. Jego debiutancka fabuła Paw zwyczajny miała światową premierę na MFF w Wenecji w 2024 roku. Nad scenariuszem pracował w Cinéfondation Residence na festiwalu w Cannes w 2020 roku. Jego krótki metraż Przepraszam, szukam stołu do ping ponga oraz mojej dziewczyny otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu krótkometrażowego podczas Austrian Film Awards 2019, zdobył też Nagrodę Maxa Ophülsa, a także dwie nagrody dla filmu krótkometrażowego na Diagonale Festiwalu Filmów Austriackich. Jego krótki metraż Recordings for a Weather Camera był nominowany do nagrody First Steps Award 2023. Jest również absolwentem Berlinale Talents, Locarno Filmmakers Academy, Zürich Film Festival Academy i Talent Village Les Arcs.
2013 Sucre (short)
2015 Ausstieg Rechts (short)
2018 Przepraszam, szukam stołu do ping ponga oraz mojej dziewczyny / Excuse Me, I'm Looking for the Ping-Pong Room and My Girlfriend (short)
2019 Guy Proposes to His Girlfriend on a Mountain (short)
2024 Paw zwyczajny / Pfau - Bin ich echt? / Peacock
Krótki film Echa żałoby to artystyczna eksploracja złożoności ludzkiego smutku po tragicznej stracie.
Los Angeles. Veronika Eberhart łączy własne nagrania, materiały archiwalne i fragmenty filmów, tworząc refleksję na temat fabryki snów – pomiędzy historycznymi pytaniami a niekończącymi się korytarzami hotelowymi.
HAPPY DOOM to audiowizualny poemat, oda do kolorowego odurzenia i zawrotów głowy. Ekran jest wibrującą membraną, która jednocześnie wypluwa i pochłania kolory oraz hałaśliwe rytmy.
Zwykły dzień w GTA V – ale niewidzialna pustka kształtuje świat. Edgar poszukuje utraconej przyszłości w kodzie swojej rzeczywistości i odkrywa koszmarnie piękną normalność...
Muzealne magazyny są tłem wystawy Never Come Back. W magazynie przypominającym klatkę nagi muzyk zainspirowany dziełami pełnymi egzotyki, patriotyzmu, religijnego zapału i erotyzmu przejmuje istniejące w nich napięcie.
Viktoria Schmid łączy zdjęcia kawalerki na 20. piętrze budynku na Manhattanie, z których każde jest trzykrotnie naświetlone przez filtry czerwony, zielony i niebieski.