Liina Paakspuu ma w swojej filmografii filmy krótkometrażowe, teledyski, seriale telewizyjne oraz seriale komediowe. Pracuje jako dyrektorka programowa warsztatów dokumentalnych Baltic Bridges. Od 2003 roku wykłada w Bałtyckiej Szkole Filmowej i Mediów.

Kadriann Kibus jest estońską reżyserką filmów dokumentalnych, producentką i antropolożką. Pracowała przy wielu filmach dokumentalnych jako reżyserka, producentka lub montażystka. Jest współwłaścicielką studia filmowego Sabat Film.

Mark Raidpere jest jednym z najbardziej reprezentatywnych estońskich artystów swojego pokolenia, najbardziej znanym także na arenie międzynarodowej. W swoich pracach fotograficznych i wideo Raidpere z wielką wrażliwością i skutecznością bada dylematy i niepokoje ludzkiej duszy, jej nieposkromioną samotność i tragiczny los. Reprezentował Estonię na 51. Biennale w Wenecji (2005). Jego prace znajdują się w prestiżowych kolekcjach, m.in. w Museu d'Art Contemporani de Barcelona (MACBA), Städtische Galerie im Lenbachhaus und Kunstbau w Monachium, Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris oraz Estońskim Muzeum Sztuki.

Tarvo Varres (ur. 1970) jest artystą mieszkającym w Tallinie, w Estonii. Jego prace fotograficzne, wideo i instalacje, skupiające się na tematach nie-jaźni i czasu nieliniowego, badają codzienność, przestrzeń i pamięć lub naturę i światło, jednocześnie rozważając kwestie fragmentaryczności, sprzeczności i nieznanego. W swoich najnowszych instalacjach traktuje tekst i język jako granicę między rzeczywistością a wyobraźnią. Uczy sztuki współczesnej i fotografii jako wykładowca gościnny w Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych w Tallinie oraz w Tartu Art College. Jego prace znajdują się w kolekcji sztuki współczesnej w Muzeum Sztuki Estońskiej.

Ulvi Tiit jest fotografką i artystką tworzącą instalacje. Mieszka w Tallinie, w Estonii. W 2002 roku studiowała fotografię na Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie rozpoczęła swoją karierę wraz z nowym pokoleniem artystów wizualnych.

Laura Nestor jest fotografką i artystką mieszkającą w Tallinie, w Estonii.

Killu Sukmit (ur. 1975) jest artystką i muzykiem z wykształceniem w dziedzinie grafiki artystycznej. W 2015 roku Sukmit wraz z Minną Hint założyła przestrzeń artystyczną Kraam, a w 2016 roku zorganizowała Ladyfest Tallinn. Była członkinią grup Valie Export Society, The Elfriede Jelinek School of English Language i Feminismiehitaja, które pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku skupiały się na promowaniu praw i możliwości kobiet w społeczeństwie estońskim. Grała na perkusji w zespołach Dr. Dorothee & Why, Extrafine, Paul Cole & Ring My Bell oraz Punane. Od 2012 roku jest członkinią duetu Hello Killu (wraz z Hello Upan). Dwukrotnie zdobyła doroczną nagrodę Estońskiego Funduszu Kultury: w 2001 roku wraz z Mari Laanemets oraz w 2019 roku wraz z Minną Hint.

Mari Laanemets jest starszym pracownikiem naukowym w Instytucie Sztuki i Kultury Wizualnej Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej badania koncentrują się na sztuce alternatywnej lat 60. i 70. w Związku Radzieckim oraz jej powiązaniach z praktykami architektonicznymi i projektowymi, powojennym abstrakcjonizmem i estetyką modernizacji w Europie Wschodniej.

Mare Tralla (ur. 1967) jest estońską artystką i aktywistką queerowo-feministyczną, działającą od lat 90. XX wieku i skupiającą się głównie na krytyce feministycznej i kwestiach tożsamości, wykorzystując performans, wideo, instalacje i technologie cyfrowe. Mare Tralla studiowała malarstwo na Estońskiej Akademii Sztuki (licencjat w 1995 roku) oraz hipermedia na Uniwersytecie Westminster w Londynie (magisterium w 1997 roku). W ostatnich latach brała udział w następujących wystawach: The X-Files [Registry of the Nineties] (Muzeum Sztuki Kumu, Tallinn, 2018); 13. Triennale Bałtyckie Give Up the Ghost (Kim?, Ryga, 2018); Things (Tamaraprojects, Londyn, 2018); wieczór performatywny 13. Triennale Bałtyckie Bastard Voices (South London Gallery, Londyn, 2018); Women (Threshold Artspace, Perth, 2017–2018); Amor (Oi Futuro, Rio de Janeiro, Brazylia, 2016); Love At the Edge (Galeria Arsenal Power-station, Białystok, 2015); 1995 (EKKM, Tallinn, 2015). Jako aktywistka jest członkinią takich organizacji jak Act Up London, No Pride in War coalition i LGSMigrants. Mare Tralla jest kuratorką wystaw, autorką artykułów i wykładowczynią w Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych, Central Saint Martins i University of Westminster.

Kiwa jest artystą multidyscyplinarnym. Aktywnie bada i łączy różne media, od obiektów konceptualnych po całkowicie audiowizualne środowiska: wszystko to funkcjonuje jako hipertekstowe badanie tworzenia znaczeń i kodów kulturowych, mitów zbiorowych i osobistych. Łączy znaczenie autorstwa na różnych poziomach. Interesuje się cytatami, pastiszami, grami językowymi i tożsamością, (post)psychoanalizą i schizoanalizą. Sztuka Kiwanoida jest labiryntem, a raczej labiryntem w labiryncie. Kiwa działa również jako kurator (od 1999) i wykładowca w Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych (2006-2018). Zainicjował platformę sztuki dźwiękowej o kryptonimie „metabor” (2001–2004), Paranoia Publishing Group Ltd (2014) oraz projekt badawczy Soviet Hippies (2016).

Ene-Liis Semper (ur. 1969) studiowała scenografię na Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od ukończenia studiów w 1995 roku często pracowała w teatrze i operze, otrzymując wiele nagród za swoje projekty scenografii. W 2005 roku wraz z Tiitem Ojasoo założyła teatr NO99, w którym oboje pełnią funkcję dyrektorów artystycznych. Współpracowała z Ojasoo jako współreżyserka przy kilku produkcjach NO99, a także przy produkcjach dla innych teatrów. W swojej twórczości Semper łączy różne formy sztuki, od teatru i opery po sztuki piękne, sztukę wideo, film i instalacje artystyczne. Współpracowała też z Sebastianem Nüblingiem i Kristianem Smedsem w Münchner Kammerspiele oraz z Dmitrijem Bertmanem w Operze w Malmö. Oprócz pracy jako reżyserka teatralna i scenografka, Semper zajmuje się sztuką wideo i performansem. Jej prace były wystawiane na całym świecie, w tym dwukrotnie na Biennale w Wenecji.