Czy wchodząc w role, aktorzy stają się postaciami, czy może postaci aktorami? Czy reżyserzy powinni płacić aktorom za czas spędzony na castingach? Ile potrafi powiedzieć o człowieku sposób, w jaki pije wodę? Czy wiersz można przehandlować za kawę? Pytania te, tylko na pozór absurdalne, stawia w swoim najnowszym dziele Nicolás Pereda, doskonale znany nowohoryzontowej publiczności z takich obrazów jak Fauna (20. NH), Minotaur (18. NH) czy Lato Goliata (11. NH). W okraszonym dyskretnym humorem Lázaro nocą przygląda się trojgu aktorów podczas niekonwencjonalnego castingu. Sytuację komplikuje fakt, że uwikłani są oni w miłosny trójkąt. I choć jak ognia unikają konwenansów (wolą poezję i piwo), nie do końca wiedzą, jak się zachować. W dodatku rzeczywistość coraz mocniej się zapętla, rozmywa, przemienia w baśń. Czym zresztą jest rzeczywistość? – zastanawia się reżyser w Lázaro nocą. Pereda we właściwy sobie sposób bawi się nieoczywistymi ujęciami i eksperymentuje z dźwiękiem, dowodząc, jak łatwo doświadczenie codzienności można podlać odrobiną magii.
Meksykańsko-kanadyjski reżyser, artysta wizualny, wykładowca akademicki. Urodził się w 1982 roku w mieście Meksyk, skąd wyjechał do Kanady studiować reżyserię w York University. Do dziś mieszka w Toronto, czerpiąc w swojej twórczości z obu amerykańskich kultur. Jego film Lato Goliata zwyciężył w 2010 roku w sekcji Orizzonti na festiwalu w Wenecji, następie został pokazany podczas 11. NH. Do Wrocławia Pereda powracał z kolejnymi filmami, poszerzającymi granice dokumentu i igrającymi z czasem.
2010 Lato Goliata / Verano de Goliath / Summer of Goliath
2014 Nieobecni / Los Ausentes / The Absent
2016 Historias de dos que soñaron / Tales of Two Who Dreamt (with Andrea Bussmann)
2020 Fauna
2021 Querida Chantal / Dear Chantal
2024 Lázaro nocą / Lázaro de noche / Lázaro at Night