Zdobywca Nagrody Specjalnej Jury na festiwalu w Wenecji, przejmujące kino, które łączy realizm społeczny z body horrorem – gatunkiem rewelacyjnie sprawdzającym się dziś do opisu kobiecych doświadczeń (wystarczy wspomnieć Titane czy Substancję). Dea Kulumbegashvili (Początek, 21. NH) sięga po niego, by w brawurowym, radykalnym Kwietniu penetrować ciała i dusze. Jej bohaterką jest doświadczona ginekolożka Nina (Ia Sukhitashvili) oskarżona o spowodowanie śmierci noworodka. W atmosferze podejrzeń i wrogości Nina kontynuuje swoją pracę, także tę po godzinach, kiedy przeprowadza aborcję we wsiach. W świecie, w którym warunki życia kobiet dyktują religia i patriarchat, jej działalność nie tylko wymaga niebywałej odwagi, ale też spycha ją na społeczny margines, czyni z niej monstrum. Nikt ci nie podziękuje i nikt cię nie obroni – jasno opisuje jej sytuację kolega lekarz. Surowy, skąpany w błocie, zanurzony w zimnym świetle szpitalnych jarzeniówek Kwiecień nieoczekiwanie wybucha pięknem. Pole pełne maków, wesołe gaworzenie dziecka, spektakularny fiolet nieba – najokrutniejszy miesiąc to kwiecień. Ale też najpiękniejszy, gdy bywa obietnicą całego życia.