Jugosławia, 1992 rok. Kiedy dzwoni telefon, 11-letnia Lana (Natalija Ilinčić) jest sama w domu. Nieznany głos przekazuje jej wiadomość o śmierci dziadka. Kolejne tajemnicze połączenia (takie stacjonarne, pamiętacie?) przeplatają się na ekranie z włóczeniem się po ulicach Nowego Sadu z koleżanką Jovą i wzdychaniem do zbuntowanego Vlada. Z jednej strony pstrokate piórniki i obmywanie roślin doniczkowych mlekiem, z drugiej wąchanie kleju i porno kasety wideo – Kiedy zadzwonił telefon chwyta ten dziwny moment końca dzieciństwa, stan bycia „pomiędzy”. Nostalgiczne spojrzenie na pieczołowicie odtworzone tu lata 90. podszyte jest tęsknotą za miejscami na zawsze utraconymi, takimi jak kraj, który dawno przestał istnieć, czy też brutalnie przerwane dzieciństwo. Nagrodzony w Locarno, niezwykły film Ivy Radivojević (Alef, 12. AFF) może przypominać pod tym względem Aftersun Charlotte Welsh. Wracając do własnych wspomnień, amerykańsko-serbska reżyserka nakręciła go na taśmie 16 mm w Nowym Sadzie, który – jak zobaczymy – niewiele się zmienił przez te 30 lat. Może zresztą czas wcale nie płynie tak linearnie, jak chcemy wierzyć, a potrafi stanąć w miejscu lub się zapętlić?
Urodzona w 1980 roku w Belgradzie reżyserka, scenarzystka i producentka filmowa, a także operatorka, montażystka, kompozytorka. Tuż przed wybuchem wojny domowej wyemigrowała z Jugosławii z rodziną na Cypr, a następnie do Nowego Jorku, gdzie mieszka do dziś. W zgodzie z własnym doświadczeniem, tworzy obrazy poruszające kwestie migracji, tożsamości, przynależności, poruszając się między rodzajami i gatunkami filmowymi. Jej poprzedni pełny metraż, Alef, pokazano cztery lata temu na American Film Festival. Najnowszy, Kiedy zadzwonił telefon, wyróżniono na ostatnim festiwalu w Locarno.
2009 Purple (short)
2014 Evaporating Borders
2021 Utuqaq (short)
2021 Alef / Aleph
2024 Kiedy zadzwonił telefon / Kada je zazvonio telefon / When the Phone Rang