Podobno Bhutan jest najszczęśliwszym krajem na świecie, ale pracująca w szkole Nima (Tandin Bidha) raczej nie zgodziłaby się z tą opinią. W gabinecie dyrektora nauczycielka dowiaduje się, że w sieci hula amatorskie nagranie porno z nią w roli głównej. Mimo że zarzeka się, że to nie ona, zostaje odsunięta od pracy z dziećmi. Punkt wyjścia jak z Niefortunnego numerku lub szalonego porno znajduje w Ja jestem pieśnią nieoczekiwane rozwinięcie: by oczyścić swoje imię, Nima wyrusza na poszukiwania sobowtórki. Wpada na trop niejakiej Meto, ale by ją odnaleźć i przerwać ciążącą nad nią klątwę, musi oddać się pieśni... Magiczne dźwięki połączą dwie przestrzenie czasowe i dwie bardzo podobne, a jednocześnie bardzo różne dziewczyny – a może, jak w Podwójnym życiu Weroniki Kieślowskiego, są one tylko wariantem jednej i tej samej osoby? Niezwykły film Dechen Roder, rozbrzmiewający wiekowymi bhutańskimi pieśniami i współczesnymi kawałkami popowymi, stanowi namysł nad sytuacją kobiet w świecie, gdzie buddyjskie tradycje ścierają się z wyzwaniami XXI wieku. Autorka Miodu dla dakini stworzyła film nastrojowy i oniryczny, niekiedy jednak przerażający jak zły sen.