Dławiący dźwięk drukarki. Dreszcz przeszywający ciało na widok przeszklonego wieżowca. Przejażdżka windą — od hot desku po corner office. Zsynchronizowane choreografie zespołów. Kostiumy-kamuflaże sukcesu. Biurowe syreny spod znaku Eartheater czy Nicole Kidman, wiszące w nieskończoność na telefonie (landline!), sprzedają i kupują, przesyłają dane w pajęczą sieć internetu. W ich biurach światło nigdy nie gaśnie.
Fascynacja biurową estetyką — office core lub corpore — rozkwita na nowo. Zimna świetlówka, biała koszula i wysokie obcasy powracają, odwołując się do swoich wizualnych źródeł: lat 80. i 90. XX wieku, z ich chłodnym minimalizmem, erotycznymi thrillerami i wiarą w postęp.
Office core wyraża pragnienie ekonomicznego i klasowego awansu, jednak w obecnych realiach społeczno-politycznych na świecie bliżej mu raczej do manifestowania potrzeby bezpieczeństwa, finansowej stabilizacji i elementarnego poczucia sprawczości. Nie tylko zwykli obywatele i obywatelki są uwikłani w Excela – rządy państw także kontrolowane są przez korporacje i ich interesy. Jesteśmy zależni i bezbronni.
W tym zestawie prezentujemy filmy stworzone przez artystki i artystów działających w obszarze sztuk wizualnych i performatywnych, którzy estetykę korporacyjną traktują jako fetysz, drag, fantazję o władzy i uległości. Wykorzystują ją jako subwersywne narzędzie krytyki neoliberalizmu, ale też jako hipnotyzującą grę z granicą między tym, co wewnętrzne i zewnętrzne. Przede wszystkim jednak przyglądamy się próbom ucieczki z biura — w sen i taniec, w humor, w ćwiczenia fizyczne, a nawet w anarchię i terror. W walce z kapitalizmem wszystkie chwyty są dozwolone. Zwłaszcza latem.
Michał Grzegorzek
Claire (w tej roli Kayije Kagame, znana widzom Nowych Horyzontów z filmu Saint Omer), bizneswoman promująca nowy biurowiec w paryskiej La Défense, zmaga się z narastającą kontrolą i izolacją. Zimne, szare wnętrza potęgują jej samotność, wywołując wizje podpalenia wieżowca. To druga część trylogii, w której artysta wizualny i reżyser Valentin Noujaïm pokazuje biznesową dzielnicę La Défense jako przestrzeń nieustającego horroru. Sfera ekonomiczna jest nierozerwalnie związana z polityką, w tym przypadku z kolonialną przeszłością Francji. Łuk ze stali i szkła, dumnie triumfujący nad Paryżem, staje się symbolem wyzysku i pogłębiających się nierówności społecznych.
Michał Grzegorzek
Francusko-libański artysta, który ukończył wydział scenopisarstwa La Fémis w Paryżu i był studentem Städelschule we Frankfurcie nad Menem. Twórczość Noujaïma podważa dominujące narracje społeczne, rzucając światło na życie osób i społeczności historycznie marginalizowanych przez systemową dyskryminację. W pracy twórczej sięga po różne formaty, w tym film 16 mm, materiały archiwalne, nagrania cyfrowe i efekty specjalne.
2019 Before She Forgets Heliopolis (short)
2019 The Blue Star (short)
2020/2021 Venus Retrograde (short)
2021 Daughters of Destiny (short)
2022 Saturnalia (short)
2023 Pacific Club (short)
Marksistowska feministka Kathi Weeks zadaje proste pytanie: dlaczego pracujemy tak długo i tak ciężko? BIG TIME to studium pracującego ciała, które poddaje się i powiela relacje władzy. Powtarzalność i wyładowania energii zaznaczają upływ czasu w ciągu dnia. Film śledzi pracowników biurowych od świtu do zmierzchu, rejestrując ich gesty, interakcje oraz relacje z otoczeniem i ze sobą nawzajem. Film został nakręcony w Wayne McGregor Studios w Londynie w ramach warsztatów poświęconych pracy jako performansowi i performansowi jako pracy. Powstał dzięki finansowaniu Arts Council England.
H M Baker
Twórczość H M Baker dotyczy systemów władzy, pracy i ekologii. Współpracując z artystami zajmującymi się performansem, tekstem, filmem i instalacją, tworzy długoterminowe projekty badawcze, które dotykają powierzchni życia zawodowego. Obecnie mieszka w Londynie.
2025 BIG TIME (short)
W numerze poświęconym przedsiębiorczości Vanity UNFAIR zestawiło dwie kobiety sukcesu prowadzące mikrofirmy, by porozmawiały o biznesie, kompetencjach językowych i życiu prywatnym. Ötza – autorka fanfiction i obiekt badań naukowych z czasów neolitu – rozmawia z Charlotte Rohde™ – "ucieleśnioną marką", byłą profesorką i projektantką krojów pisma. Ich rozmowa, przeprowadzona w temperaturze -7 stopni Celsjusza, zgodnie z potrzebami ciała Ötzy poddanego kriodesykacji, ujawnia dwa skrajnie różne, a zarazem głęboko osobiste spojrzenia na to, co znaczy być przedsiębiorczynią w 2024 roku.
Michał Grzegorzek
Charlotte Rohde (ur. 1992) jest artystką, projektantką czcionek i pisarką mieszkającą w Berlinie. Jej sposób traktowania idei hiperkobiecości, ekonomii zaufania i popkultury poprzez język stanowi podstawę jej praktyki artystycznej, obejmującej zarówno sztuki użytkowe, jak i czyste. Przez ostatnie trzy lata pełniła funkcję profesora gościnnego w dziedzinie typografii i projektowania czcionek na Uniwersytecie Bauhaus w Weimarze oraz wykładała w różnych instytucjach, m.in. na Uniwersytecie Princeton, Central Saint Martins i Estońskiej Akademii Sztuk Pięknych. Niedawno nakładem wydawnictwa DISTANZ Verlag Berlin opublikowała swoją pierwszą monografię zatytułowaną You Loved An Image. Jest to książka artystyczna zawierająca autoteorię, poezję i interwencje typograficzne.
2025 Vanity UNFAIR: The Entrepreneurial Issue w/Charlotte Rohde and Ötza (short)
Poprzez pracę w dziedzinie performansu, pisarstwa, rzeźby i sztuki wideo Levi van Gelder bada fan fiction jako narzędzie queerowego oporu i kontrfaktycznego odzyskiwania historii i fikcji. Pisząc, występując i tworząc jako Ötza (5300-letni zmumifikowany przedsiębiorca fan fiction i drag adaptation Ötza, człowiek z lodowca), Levi tworzy wywrotową, post-historyczną interpretację neolitycznej mumii, queerując (pre)historię w metatekstualnej relacji z fałszywym przedstawieniem, kwestionując i opierając się twierdzeniom o prawdzie za pomocą błyskotliwych opowieści i żartobliwej krytyki. Levi mieszka i pracuje w Amsterdamie.
2025 Vanity UNFAIR: The Entrepreneurial Issue w/Charlotte Rohde and Ötza (short)
Erna Rosenstein „Poławiacz cieni” to dokamerowe działanie edukacyjne, filmowe oprowadzenie po wystawie, specyficzny drag show, w którym Filipka Rutkowska eksperymentuje z wypornością biurowego i galeryjnego white cube’a. Jako historyczka sztuki, pracująca w tamtym czasie w roli asystentki w Fundacji Galerii Foksal w Warszawie, Filipka wprowadza queerową perspektywę do narracji o historii sztuki. Jej oprowadzania stanowią pomost między życiem prywatnym a zawodowym, tworząc opowieść o sztuce z perspektywy mniejszości i otwierają ją na nowe pola interpretacyjne. Erna Rosenstein „Poławiacz cieni” w Fundacji Galerii Foksal w Warszawie jest częścią serii autorskich oprowadzań realizowanych przez artystkę od 2019 do 2022 roku.
Michał Grzegorzek
Perfomerka i historyczka sztuki. Współpracuje z Fundacją Galerii Foksal i Teatrem Powszechnym w Warszawie. Jej prace zostały pokazane przez m.in. Gothenburg Biennale, West Museum w Hadze, Galerię Municipal w Porto, Fondation Pernault Ricard w Paryżu, PGS w Sopocie, Galerię Labirynt w Lublinie, Cricotekę w Krakowie, Galerię Arsenał w Poznaniu i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Kuratorka wystaw na temat nienormatywnej seksualności w Her Clique w Mexico City i Lizbonie. W 2023 roku na festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu oraz Millenium Docs Against Gravity miała miejsce premiera dokumentu na jej temat w reżyserii Dawida Nickla. Jako aktorka wystąpiła w filmach Małgorzaty Szumowskiej, Łukasza Rondudy i Alexa Baczyńskiego-Jenkins. Ukończyła programy rezydencyjne dla artystek performansu w Ongoing Art Center w Tokio i PAR / Casa Belgrado w Buenos Aires. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasta Stołecznego Warszawy. Na łamach Vogue Polska prowadzi kolumnę Filipka w wielkim mieście, gdzie opisuje rzeczywistość z queerowej perspektywy.
2020 Work out z Filipką (short)
2022 Erna Rosenstein "Poławiacz cieni’’ / Erna Rosenstein 'The Shadow Hunter' (short)
Na tle wieżowców uśpionych pandemią koronawirusa Filipka Rutkowska prezentuje zestaw ćwiczeń fizycznych, które pozwalają zachować zdrową sylwetkę w czasie lockdownu. Ubrana w sportowy strój i szpilki ćwiczy na różowym steperze, na dachu Instytutu Awangardy w Warszawie — dawnym studiu Edwarda Krasińskiego i Henryka Stażewskiego. Jej queerowa, częściowo odsłonięta sylwetka zestawiona jest z potężnymi, choć opustoszałymi biurowcami, podkreślając kruchość ciał i systemów. Film w humorystyczny sposób eksploruje trudności w zachowaniu równowagi w niepewnych czasach, jednocześnie dając nadzieję, że mimo niepewności możliwe jest odnalezienie stabilności.
Michał Grzegorzek
Perfomerka i historyczka sztuki. Współpracuje z Fundacją Galerii Foksal i Teatrem Powszechnym w Warszawie. Jej prace zostały pokazane przez m.in. Gothenburg Biennale, West Museum w Hadze, Galerię Municipal w Porto, Fondation Pernault Ricard w Paryżu, PGS w Sopocie, Galerię Labirynt w Lublinie, Cricotekę w Krakowie, Galerię Arsenał w Poznaniu i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Kuratorka wystaw na temat nienormatywnej seksualności w Her Clique w Mexico City i Lizbonie. W 2023 roku na festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu oraz Millenium Docs Against Gravity miała miejsce premiera dokumentu na jej temat w reżyserii Dawida Nickla. Jako aktorka wystąpiła w filmach Małgorzaty Szumowskiej, Łukasza Rondudy i Alexa Baczyńskiego-Jenkins. Ukończyła programy rezydencyjne dla artystek performansu w Ongoing Art Center w Tokio i PAR / Casa Belgrado w Buenos Aires. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasta Stołecznego Warszawy. Na łamach Vogue Polska prowadzi kolumnę Filipka w wielkim mieście, gdzie opisuje rzeczywistość z queerowej perspektywy.
2020 Work out z Filipką (short)
2022 Erna Rosenstein "Poławiacz cieni’’ / Erna Rosenstein 'The Shadow Hunter' (short)
Bohaterką klipu Andrew Thomasa Huanga jest piosenkarka Eartheater, która syrenim głosem kruszy serca i – dosłownie – kryształowe kieliszki. W jej zmysłowym biurze-mieszkaniu atrybuty pracy i odpoczynku współistnieją ze sobą, nie pozwalając jednoznacznie określić, gdzie znajduje się bohaterka. Czy to miejsce wynajęte na potajemne spotkania? Lustrzana klatka-samotnia? A może, jak sugeruje Ewa Szabłowska – erotyczny sen Patricka Batemana z American Psycho o koleżance z pracy. W biurach złamanych serc zapętlone obrazy i dźwięki znikają, fale rozbijają się o wybrzeża, a tęsknota nigdy nie przemija. Andrew Thomas Huang jest współtwórcą wizualnych światów takich gwiazd jak Björk czy FKA Twigs. To wyjątkowa okazja, by zobaczyć jedno z jego hipnotyzujących dzieł na wielkim ekranie.
Michał Grzegorzek
Andrew Thomas Huang jest artystą, pisarzem i reżyserem. Znany z nominowanych do nagrody Grammy teledysków dla Björk, FKA twigs i Thoma Yorke'a, Huang realizował projekty na zlecenie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku, Opery w Sydney i Muzeum Sztuki Współczesnej w Los Angeles, a także wystawiał tam swoje prace. Zainspirowany chińską queerową spuścizną, Huang w swoich pracach eksploruje nieświadome sfery, łącząc technologię, mistycyzm, folklor i queerową duchowość.
2017 Björk - The Gate
2019 FKA twigs - "Cellophane"
2019 Kiss of the Rabbit God