Już swój debiutancki dokument Rocha que voa Eryk Rocha poświęcił ojcu. Skupił się w nim na mało znanym epizodzie, gdy Glauber Rocha został zmuszony do kilkuletniej emigracji na Kubę. Po kilkunastu latach w Cinema novo wraca do jego dorobku, lecz tym razem przygląda się całemu zjawisku brazylijskiej nowej fali, która w latach 60. była jednym z najciekawszych zjawisk światowej kinematografii. Dokument zmontował wyłącznie z materiałów archiwalnych: fragmentów filmów, ujęć spoza planu, wywiadów telewizyjnych, zapisów z konferencji prasowych. Do opowiadania o cinema novo nie zatrudnił krytyków ani historyków kina, pozwolił, by wybrzmiały słowa samych twórców, często na gorąco komentujących swoją pracę, która była niemal całym ich życiem. Jak wspomina zza ekranu Ruy Guerra, reżyser głośnych Karabinów: Omawialiśmy kino, rozmawialiśmy o kinie, rzygaliśmy kinem. Filmowy esej Rochy to duchologiczna wyprawa w przeszłość, a zarazem świadectwo wielkiego momentu w historii brazylijskiej kinematografii: czasu, gdy na ekranie awangarda splatała się z polityką, społeczny realizm z fantazją, a rewolucyjny zapał z nadzieją na odmianę losu.
Reżyser, scenarzysta, producent i operator filmowy. Syn Glaubera Rochy, jednego z najważniejszych twórców w historii brazylijskiego kina. Studiował film w San Antonio de Los Baños School na Kubie, tam też zrealizował swój pełnometrażowy debiut Rocha que voa, poświęcony ojcu. Najczęściej kręci filmy dokumentalne, choć ma na koncie również aktorskie fabuły.
2002 Rocha que voa / Stones in the Sky (doc.)
2006 Intervalo Clandestino (doc.)
2008 Pachamama (doc.)
2010 Transeunte
2013 Jards (doc.)
2015 Campo de Jogo (doc.)
2016 Cinema Novo (doc.)
2019 Breve Miragem de Sol / Burning Night
2021 Edna (doc.)
2024 Niebo spadło na ziemię / A Queda do Céu / The Falling Sky