English

Księżyc dla mojego ojca

Mania Akbari, Douglas White
A Moon for My Father
Wielka Brytania, Iran, Niemcy 2018 / 85’
Flesh Out Moja nagość nic nie znaczy

Gdy usunie się z konstrukcji mostu jeden drobny element, wali się cała budowla. Jak poruszyć ten decydujący szczegół, wie Mania Akbari – irańska artystka, mistrzyni precyzyjnego, niepozornego gestu, którym wywołuje falę uderzeniową. Opowiada o swojej relacji z artystą Douglasem White’em. Zaczyna od 2013 roku, najpierw w konwencji dialogu, wymiany doświadczeń z pobytu w Iranie i Australii, stopniowo przechodząc do bezpośredniej relacji ze wspólnego życia w Londynie. Wymiana listów jest pretekstem do medytacji nad utratą i nadzieją. Truchło nietoperza przypomina tu przejrzałe banany. Skóra i kości zmarłego słonia stają się schronieniem dla zwierząt. Kobiety protestujące na ulicach Teheranu to żywe pomniki oporu. Dygresyjna, poetycka narracja filmu nie traci z oczu głównego tematu oswajania własnego ciała po mastektomii – bez sentymentalizmu, narcyzmu, ekshibicjonizmu. Opowieść o intymności i sztuce bez cienia ideologii czy idealizacji. Akbari zasłania i odsłania dokładnie to, co trzeba.

Adriana Prodeus

nagrody

CPH:DOX 2019 – Nagroda New Vision; Festiwal Filmów Kobiecych w Ankarze 2019 – Nagroda FIPRESCI (najlepszy film)

Mania Akbari

Irańska reżyserka i aktorka, nosi imię po Marii Skłodowskiej-Curie, która w domu rodziców Akbari –  profesora fizyki i profesorki chemii – była jednym z największych autorytetów. Mania, uzdolniona artystycznie, nie zrobiła kariery naukowej, za to napisała swoją pierwszą powieść jako 14-latka. Potem studiowała malarstwo, a w 2000 roku zainteresowała się kinem. Zaczynała jako operatorka i asystentka reżysera, zagrała rolę w filmie 10 Abbasa Kiarostamiego. Jej debiut fabularny 20 palców w 2005 roku prezentowaliśmy w Konkursie Nowe Horyzonty. Zajął czwarte miejsce w plebiscycie publiczności. Jest znana z łamania obyczajowych tabu – zarówno prywatnie, jak i na ekranie. Zajmuje się także sztuką i fotografią, a jej prace były wystawiane m.in. w Tate Modern w Londynie. Dokument Być może życie, nakręcony wraz z Markiem Cousinsem, był pokazywany na festiwalu Nowe Horyzonty w 2015 roku. Rok później Akbari zasiadła w jury festiwalu.

Wybrana filmografia

2004 20 palców / 20 Fingers

2007 10+4

2011 Raz. Dwa. Raz. / Yek. Do. Yek

2012 In My Country Men Have Breast (short)

2013 From Teheran to London

2014 Być może życie / Life May Be

Twórcy

reżyseria Mania Akbari, Douglas White
scenariusz Mania Akbari, Douglas White
zdjęcia Mahshad Afshar, Mania Akbari, Paria Kamyab, Douglas White
montaż Amin Maher, Babak Salek, Hoda Taheri
obsada Mania Akbari, Douglas White
producent Mania Akbari
produkcja Mania Akbari, Douglas White
właściciel praw Mania Akbari
język perski, angielski