Paryż, Texas, od którego premiery mija w tym roku 30 lat, był dla Wima Wendersa filmem przełomowym – jego największym artystycznym sukcesem, którego miarą jest przyznana mu w Cannes Złota Palma. To także podsumowanie długoletniej fascynacji Stanami Zjednoczonymi. Niemiecki reżyser patrzy tu na Amerykę oczami człowieka pozbawionego pamięci i tożsamości – swego rodzaju Kaspara Hausera, który w pierwszej scenie filmu nagle pojawia się na pustyni. Bohater na nowo poznaje swój kraj: wyludnione rubieże, zatłoczone autostrady i rajskie przedmieścia, wielkie przestrzenie, których pokonanie zajmuje wiele dni. Musi też odkryć swoją przeszłość, skonfrontować się z poczuciem winy i poszukać przebaczenia. Powolna narracja i piękne zdjęcia Robby'ego Müllera nadają senny wymiar jego amerykańskiej odysei.
Piotr Mirski
Cannes IFF 1984 – Palme d'Or, FIPRESCI Prize, Prize of the Ecumenical Jury; BAFTA Awards 1985 – Best Direction; Bodil Awards 1985 – Best European Film; David di Donatello Awards 1985 – René Clair Award; German Film Awards 1985 – Film Award in Silver
Urodzony w 1945 roku w Düsseldorfie. Długo szukał swojej drogi: studiował medycynę i filozofię, następnie wyjechał do Paryża, aby zostać malarzem. Z czasem jednak postawił na kino i zaczął naukę w szkole filmowej w Monachium. Razem z m.in. Rainerem Wernerem Fassbinderem i Wernerem Herzogiem był członkiem ruchu młodych twórców, którzy odnowili i wprowadzili na europejskie salony kino niemieckie. Wenders kręci zarówno filmy fabularne, jak i dokumentalne. Jego ulubionym reżyserem jest Yasujirō Ozu.
1974 Alicja w miastach / Alice in den Städten / Alice in the Cities
1984 Paryż, Teksas / Paris, Texas
1985 Tokyo-Ga (doc.)
1987 Niebo nad Berlinem / Der Himmel über Berlin / Wings of Desire
2011 Pina (doc.)