Księżyc w rynsztoku

Urodził się w Paryżu w 1946 roku. Od najmłodszych lat fascynuje się kinem, jednak w pierwszym odruchu wybiera studia na wydziale medycznym. Edukację przerywa na skutek wydarzeń maja 1968 roku, w trakcie których służy jako noszowy na ulicach Paryża. Rok później bez powodzenia aplikuje na studia w IDHEC – francuskiej szkole filmowej, by ostatecznie trafić na plan serialu Les saintes chéries. W kolejnych latach zdobywa niezbędne szlify, podejmując pracę asystenta reżysera przy ok. 14 filmach, m.in. w reżyserii Claude’a Berriego, René Clémenta, Claude’a Zidiego i Jerry’ego Lewisa. Pierwszym samodzielnym projektem Beiniexa jest powstały w 1977 roku i nominowany do Cezara krótkometrażowy film Le chien de Monsieur Michel. W 1981 roku reżyser realizuje swój pełnometrażowy debiut – Divę. Pomimo kilku chłodnych recenzji, w których zarzucano Beineixowi nadmierny formalizm oraz zachłyśnięcie się estetyką reklamy i teledysku, film odnosi spory sukces w kraju i za oceanem. Charakterystyczny styl Beineixa w pełni rozkwita w późniejszym o dwa lata, zrealizowanym we włoskiej wytwórni Cinecittà, Księżycu w rynsztoku, którego gęsty oniryczny klimat początkowo zraził zarówno krytykę, jak i widownię, by po latach zapracować na status kultowego filmu. Status, który znacznie szybciej osiągnęła Betty ze zjawiskową rolą Béatrice Dalle – aktorki, która w latach 80., podobnie jak wcześniej Brigitte Bardot, stała się ikoną wyrażającą ducha dekady. Następne dwa projekty Beineixa – Roselyne i lwy oraz IP5 – to historie inicjacyjne oparte na oryginalnych scenariuszach napisanych wspólnie z Jacques’em Forgeasem. Po niespodziewanej śmierci Yvesa Montanda na planie drugiego z filmów reżyser porzuca fabułę na rzecz dokumentu, realizując m.in. dzieło o sparaliżowanym redaktorze naczelnym „Elle” – Jean-Dominique’u Baubym, na kanwie którego Julian Schnabel nakręci potem obraz Motyl i skafander. Ostatnim, jak dotąd, projektem fabularnym Beineixa jest zrealizowany 12 lat temu kryminał psychologiczny Śmiertelny układ.