Prości faceci
Dwaj aktorzy Hartleya - Bill Sage i Robert John Burke tym razem wcielają się w role braci - Dennisa i Billa McCabe. Wspólnie - choć z różnych powodów - udają się na poszukiwanie ojca, który ukrywa się od 20 lat. Obaj chcą poznać o nim prawdę - kiedyś był głośnym lewicowym aktywistą, mającym na sumieniu śmierć niewinnych ofiar. Bracia bardzo różnią się między sobą - Bill to drobny kryminalista, uwodziciel, który nie potrafi poukładać sobie życia, podczas gdy Dennis jest filozoficznie nastawionym do życia nadwrażliwcem.
Po obejrzeniu tego filmu - podobnie, jak i innych dzieł Hartleya - pozostają w pamięci poszczególne sceny lub nawet kadry. Takie jak ta, kiedy charyzmatyczna Elina Löwensohn, aktorka rumuńskiego pochodzenia, tańczy do piosenki Kool Thing zespołu Sonic Youth, w skupieniu wczuwając się w głos wokalistki Kim Gordon. Film ten to także pełen katalog charakterystycznych dla Hartleya postaci neurotyków - takich, jak pracownik zapyziałej stacji benzynowej, który rozmawia z klientami po francusku. Świetne dialogi, statyczne, zapadające w pamięć obrazy, charakterystyczne postacie - to wszystko stanowi o sile tego filmu.
Anna Taszycka
Ruch, gesty, pewnego rodzaju choreografia - zaczynałem być tego wszystkiego coraz bardziej świadomy podczas realizacji Simple Men.
Hal Hartley
Hal Hartley urodził się 3 listopada 1959 roku w Islip, w Nowym Jorku. W 1977 roku wstąpił na Massachusetts College of Art w Bostonie. Naukę musiał przerwać i przez rok pracował jako budowlaniec w firmie swojego ojca, aby zarobić na kontynuowanie studiów. Równocześnie realizował pierwsze filmy kamerą 8 mm. Pracę fizyczną porzucił dopiero kiedy spłacił długi zaciągnięte na film Kid.
Początkowo pracował dorywczo jako asystent przy produkcji filmów, między innymi przy projekcie Laurie Anderson, Home of the Brave. Wkrótce jednak znalazł stałą pracę w firmie Action Productions realizującej reklamy i filmy na zamówienie. Jerome Brownstein, właściciel Actions Productions po trzech latach postanowił sfinansować fabularny debiut Hartleya, Niezwykłą prawdę. Sukces tego filmu pozwolił reżyserowi założyć własną firmę, True Fiction Picture.
Hartley w ciągu następnych paru lat zrobił wiele filmów i w 1994 roku otrzymał nagrodę dla młodych reżyserów na festiwalu w Tokio za Amatora, film, który był pokazywany również w Cannes. Retrospektywy reżysera były pokazywane na międzynarodowych festiwalach, między innymi w Rotterdamie i Gijon.
W 1996 roku Hartley poślubił japońską aktorkę i tancerkę, Miho Nikiado, którą rok wcześniej zaangażował do roli we Flircie i która odtąd stała się jedną z jego ulubionych aktorek. W dwa lata później został nagrodzony na festiwalu w Cannes za scenariusz do Henry Fool. Od 2001 roku zaczął również wykładać reżyserię filmową na Uniwersytecie w Harvardzie. Wkrótce potem na pewien czas porzucił Nowy Jork i zamieszkał w Berlinie. Swój ostatni film, Fay Grim, realizował w Europie i południowej Azji.
Filmografia/ Filmography:
1984 Kid (kr.m.)
1987 The Cartographer's Girlfriend (kr.m.)
1988 Dogs (kr.m.)
1989 Niezwykła prawda / The Unbelievable Truth
1990 Zaufanie / Trust
1991 Teoria sukcesu / Theory of Achievement (kr.m.)
1991 Ambicja / Ambition (kr.m.)
1991 Przetrwać pożadanie / Surviving Desire
1992 Prości faceci / Simple Men
1993 Flirt (kr.m.)
1994 Iris (kr.m.)
1994 NYC 3/94 (kr.m.)
1994 Opera nr 1 / Opera No. 1 (kr.m.)
1994 Amator/ Amateur
1997 Henry Fool
1997 Jeszcze drugi / The Other Also (kr.m.)
1998 Księga życia / The Book of Life
2000 Nowa mat(e)ma(tyka) / The New Math(s) (kr.m.)
2000 Kimono (kr.m.)
2001 Nie ma takiej rzeczy/ No Such Thing
2004 Siostry Miłosierdzia / The Sisters of Mercy (kr.m.)
2005 Dziewczyna z planety Poniedziałek / The Girl from Monday
2006 Fay Grim