Dziś prawdziwych dziennikarzy już nie ma – ciśnie się na usta po projekcji dokumentu Wiesławy Gościk. Jego bohaterem reżyserka uczyniła Macieja Szumowskiego, który w latach 80. „wyprostował” ideologicznie skrzywioną „Gazetę Krakowską”. Pismo, będące organem prasowym Komitetu Wojewódzkiego PZPR, w przeciągu zaledwie kilku miesięcy stało się najbardziej niezależną gazetą w oficjalnym obiegu w całym bloku wschodnim. Co uderza w portrecie Szumowskiego, to nie tyle walka z komunistycznym reżimem, ile niezłomność w poszukiwaniu prawdy, która charakteryzowała także jego filmy dokumentalne. Gościk podsumowuje działalność legendarnego redaktora w 1990 roku, kiedy z przyszłością dziennikarstwa wiązano ogromne nadzieje. Pytanie, ilu z nas poszło jego drogą?
Reżyserka filmów dokumentalnych. Często współpracuje z Bożeną Garus-Hockubą. Ma na koncie także film z Andrzejem Miłoszem i Piotrem Weychertem poświęcony japońskiemu konsulowi Sugihara, który uratował setki Żydów przed Holokaustem. Wielkie postacie to temat jej twórczości. Do jej najsłynniejszych dokumentów należy Dziennikarz – portret obrosłego legendą redaktora Macieja Szumowskiego.
1984 Gazeta (doc)
1985 Dokumentacja zbrodni i pamięci (doc.)
1988 Jego magnificencja (doc.)
1990 Dziennikarz / Journalist (doc., short)