Zakład

Twórczość Teresy Kotlarczyk to rzadki w Polsce przypadek kina mocno osadzonego w psychologii. W debiutanckim Zakładzie reżyserka kieruje kamerę na środowisko młodocianych przestępców, dokonując wiwisekcji świata funkcjonującego wewnątrz murów zakładu poprawczego. Pokazuje rządzącą się własnymi regułami „osobną” rzeczywistość, w której rolę demiurga pełni dyrektor placówki – od swoich podopiecznych różniący się tak naprawdę jedynie wiekiem i funkcją. Fabuła filmu jest w części rozwinięciem doświadczeń zgromadzonych przez autorkę podczas realizacji krótkiego dokumentu Piłowanie. Biorąc jednak pod uwagę moment realizacji Zakładu, całkowicie uprawnione wydaje się odczytywanie go jako alegorii obalonego dopiero co systemu.