W imieniu diabła

Stworzyłam uniwersalne dzieło o manipulacji – tak określiła swój najnowszy film Barbara Sass na 36. Festiwalu Filmowym w Gdyni. Reżyserka tylko w części inspirowała się wydarzeniami w klasztorze sióstr betanek z Kazimierza Dolnego, których matka przełożona powoływała się na prywatne natchnienia Duchem Świętym pozwalające jej na niepodporządkowanie się decyzjom władz kościelnych.

Siostrzyczki Barbary Sass dostępują kolejnych objawień, które muszą same przeciwstawić racjonalności. Reżyserka cały czas zwodzi widza, nie pozwalając mu stwierdzić, czy kobiety ulegają szaleństwu, ewentualnie narkotycznemu uniesieniu, czy też faktycznej religijnej ekstazie. Zaniepokojone zakonnice z jednej strony chciałyby całym ciałem i całą duszą poddać się bożej woli wyrażanej na ziemi ustami i czynami przybyłego do klasztoru, tajemniczego księdza, z drugiej zaś – tkwi w nich obawa, że nie zbliżają się do Boga, tylko konszachtują z diabłem.

Śliski temat, jakim w Polsce jest religia, nie jest tu skażony ideologiczną nagonką. Zachowanie sióstr nie obnaża ich naiwności, ani też nie czyni zeń relikwii, co potwierdza, że reżyserce – zdeklarowanej katoliczce – udało się stworzyć film o cienkiej granicy między wiarą a manipulacją bez przekraczania jej.