Maraton tańca

Magdalena Łazarkiewicz, sięgając po motywy fabularne z Czyż nie dobija się koni? Sidneya Pollacka, jednocześnie je przekształca, dostosowując do współczesnych polskich realiów widzianych subiektywnym okiem reżyserki. Drobni złodzieje, porzucone przez swych chłopaków dziewczyny, ksiądz, zakonnica, małomiasteczkowa fryzjerka i matki szukające dla swych synów zastępczych ojców mieszają się w tanecznym maratonie, który ma doprowadzić do obiecanej przez organizatorów wysokiej wygranej.

Łazarkiewicz, jakby na przekór dramatycznemu charakterowi kolejno podejmowanych wątków, ubiera swój film w kolorowe szaty jarmarku. W rytm przaśnych piosenek, których rodowodu winno się szukać w muzyce chodnikowej, reżyserka ukazuje blaski i cienie małomiasteczkowego życia. A ze swoich zbłąkanych i życiowo nieporadnych bohaterów wydobywa ukryte w nich zdolności solidaryzowania się z drugim człowiekiem.