Mapa raju utraconego
Nukada jest dziennikarzem, który bada podziemny świat klubów oferujących seks przez telefon. Jest wstrząśnięty, gdy dowiaduje się, że jedna z kobiet, z którymi przeprowadza wywiad – Midori, pracownica Banana Club – jest wplątana w brutalną śmierć klienta, Kihary, pracownika dużej firmy telekomunikacyjnej. Nukada odkrywa niezwykły związek między Midori a wdową po Kiharze. Dalsze śledztwo prowadzi go do odkryć bardziej skomplikowanych, niż ktokolwiek mógłby sobie wyobrazić…
Pierwotnie ten film trafił na ekrany „różowych kin” pod tytułem Punkt skupienia: Podsłuch (Hâdo fôkasu: nusumigiki). To wstrząsający, inteligentny thriller psychologiczny zainspirowany Rozmową (1974) Francisa Forda Coppoli. Utwór Satô umiejętnie nawiązuje do wielu wątków związanych z dziełem tego amerykańskiego reżysera, ukazując współczesną dystopię zaludnioną samotnikami i wykolejeńcami, gdzie technologia, komercja i przemoc są głównymi kanałami komunikacji. W filmie w roli Kihary występuje Kazuhiro Sano, jeden z reżyserów grupy Czterech Diabłów (shitennô), a Yutaka Ikejima, który gra tu drugoplanową rolę Katô, stanie się niebawem jednym z najpopularniejszych twórców filmowych nowego millenium.
Hisayasu Satô
Urodził się w 1959 roku. Jest jednym z czterech „różowych reżyserów” (obok Takahisa Zezego, Toshikiego Satô i Kazuhiro Sano), którzy na początku lat 90., dzięki swym kontrowesyjnym dziełom, zostali określeni mianem Czterech Diabłów (shitennô). Pracując w wytwórni filmowej Shishi Pro Kana Mukaiego, Satô zadebiutował cztery lata wcześniej niż pozostali, w 1985 roku, filmem Przekłamany dotyk (Kurutta shokukaku). Inne jego filmy to na przykład: Fuga w rytmie alfa i beta (Alpha to beta no fûga, 1989), Urodziny (Tanjôbi, 1993) oraz Miłość minus zero równa się nieskończoność (Iyarashii hitozuma: nureru, 1994). W 1995 roku ukazały się dwa filmy tego reżysera: Sypialnia (Shisen-jô no aria, 1992) oraz Muskuł (Kurutta Butokai, 1989) – utwór o tematyce gejowskiej pokazany na festiwalu filmowym w Rotterdamie. Ostatni „różowy film” w reżyserii Satô, Delikatna skóra (Yawarakai hada), trafił na ekrany kin w 1998 roku. Od tego czasu artysta ów zajął się twórczością należącą do głównego nurtu kina. Jego najnowsze dzieło to Miłość, odraza, Lulu i Ayano (Namae no nai onnatachi) z 2010 roku.
Wybrana filmografia
1987 Himitsu no hanazono / The Secret Garden
1988 Mapa raju utraconego / Shitsurakuen sokuryô chizu / Survey Map of a Paradise Lost
1989 Kurutta butô-kai / Muscle
1992 Shisen-jô no aria / The Bedroom
1996 Megyaku / Naked Blood
2010 Love & Loathing & Lulu & Ayano / Namae no nai onnatachi