Ty i ja, i wszyscy, których znamy

Ty i ja, i wszyscy, których znamy to debiut Mirandy July, jednej z oryginalniejszych postaci niezależnego kina amerykańskiego. Napisała scenariusz, wyreżyserowała, zagrała główną postać. Film zdobył cztery nagrody w Cannes, nagrodę jury na festiwalu w Sundance i sporo innych nagród na świecie, a znany amerykański krytyk filmowy Roger Ebert uznał go za jeden z pięciu najlepszych filmów dekady. Za taki debiut większość reżyserów gotowa byłaby oddać nerkę, a już na pewno każdy starałby się maksymalnie wykorzystać sukces filmu i szybko zebrać fundusze na kolejny. Każdy, ale nie July. Reżyserka bez pośpiechu realizuje najróżniejsze projekty pozafilmowe. Czy to początek kariery wielkiej postaci kina autorskiego? Nie wiadomo.

To film o komunikacji i o tym, jaką rolę w relacji między ludźmi pełni to, co sobie o nich wyobrażamy. Film jest pełen zderzeń, w których między dwójką ludzi dochodzi albo nie dochodzi do porozumienia. Brzmi to prosto, ale July osiąga wirtuozerski wręcz poziom prezentacji sytuacji trudnych do opisania i pokazania. Jak określił Roger Ebert, ten film: to ciągłe stąpanie po cienkim lodzie, bo July wchodzi w obszary ryzykowne i kontrowersyjne, ale robi to ze świeżością podejścia, która pozwala je rozbroić. Ma w sobie bezpretensjonalność, z której wynika akceptacja dla ludzkiej natury i przyjemność z obserwacji tego, co z niej wynika. I dalej: Film July nie pasuje do żadnego gatunku i nie spełnia żadnych oczekiwań, tworzy własne reguły i ma na celu tylko jedno – otworzyć przed nami swoje dziwne, sympatyczne wnętrze.

Michał Chaciński