Między słowami

Między słowami to przykład tego, jak zmieniło się Hollywood w ostatniej dekadzie i czym może być kino „niezależne” dzięki hollywoodzkiemu wsparciu. Producentem filmu jest Focus Features, podmiot należący do hollywoodzkiego studia Universal. Jeszcze dziesięć lat wcześniej scenariusz, w którym sednem jest to, co na ekranie się nie dzieje i czego się nie mówi, nie miałby szans na realizację za hollywoodzkie pieniądze. Tymczasem w ostatniej dekadzie projekty tego typu (niewielki budżet, kilka rozpoznawalnych nazwisk rezygnujących z normalnej gaży oraz dobry scenariusz) były codziennością. Wszystko finansowane przez duże studio w nadziei na przyzwoite zyski dzięki niewielkim kosztom. Film Coppoli zaskoczył skalą sukcesu i należy do wielkich triumfów dekady, również kasowych.

Fabuła to jedna z jazd obowiązkowych kina niezależnego: dwójka obcych ludzi spotyka się w obcym mieście. Sukces takich opowieści zależy od chemii między postaciami, a tutaj można ją kroić nożem. Reżyserka znalazła też idealny melancholijno-komiczny ton. To film dialogu niewerbalnego – spojrzeń, półuśmiechów, przemilczanych końcówek zdań, wzajemnego zrozumienia sytuacji bez potrzeby jej komentowania. Sofia Coppola jest modelem reżyserskiego opanowania. Niewielu reżyserów ufa na tyle widzowi, by pozostawić go sam na sam z postaciami, bez potrzeby wyjaśniania, co myśleć o kolejnych scenach. Najbardziej dobitnym dowodem jej opanowania jest to, że nawet ona sama nie chciała wiedzieć, co Bob szepnął na ucho Charlotte.

Michał Chaciński