Opóźniając kino
Laura Mulvey rozpocznie od przedstawienia wiodących wątków swojej najnowszej książki Death 24 Times a Second: Stillness and the Moving Image (Śmierć 24 razy na sekundę: bezruch i ruchomy obraz) i opowie o jej inspiracjach. Mulvey przedstawi swoją ewoluującą od lat 70. XX wieku teorię, dotyczacą widza filmowego. Zda relację ze swoich poglądów na temat technologii elektronicznych i cyfrowych oraz wpływu, jaki wywarly na sposób postrzegania filmów. Skupi się na aspekcie czasu w filmie, szczególnie w powiązaniu z techniką spowlonienia i zatrzymania ruchu w kadrze, jak i na powtarzaniu sekwencji filmowych, które opóźniają przepływ akcji i zmieniają sposób, w jaki widz doświadcza filmowej struktury.
Mulvey przeanalizuje swoją ideę „zaborczego” (possesive) i „zadumanego” (penisve) widza na przykladzie wybranych sekwencji filmowych, koncentrując się na własnym eksperymencie filmowym Untitled (2004), w którym spowolniony obraz z filmu Gentlemen Prefer Blondes przedstawia tańczacą Marilyn Monroe. Na przykładzie tej sekwencji Mulvey wyłoży swoje idee z lat 70-tych i podsumuje proces konstruowania obrazu kobiecej gwiazdy w filmach hollywoodzkich, który był inspiracją jej słynnego artykułu z 1975 roku - Visual Pleasure and Narrative Cinema (Przyjemność wzrokowa i kino narracyjne). Opowie także o wpływie psychoanalizy na jej koncepcję „opóźnionego kina” (delayed cinema), która zrewolucjonizowała dyskurs wokół widza filmowego.
Wykład w języku angielskim, tłumaczenie na słuchawkach.