Samotny wilk i szczenię III: Wicher śmierci

Najbardziej widowiskowa, a przy tym zadziwiająco nostalgiczna część cyklu o Samotnym Wilku, wyraźnie inspirowana europejskimi spaghetti-westernami, takimi jak Django (1966) Sergia Corbucciego. Podążający buddyjską „drogą piekła” – Meifumado – Itto Ogami broni przed linczem młodą prostytutkę, która zabiła mężczyznę odgryzając mu język. Właścicielka dziewczyny i jej ojciec wynajmują Ogamiego, by zamordował niegodziwego daimyo, który podstępem doprowadził do usunięcia prawowitego władcy bogatego lenna. Na drodze bohatera staje również młody samuraj pragnący otrzymać lekcję bushido od ściganego kaishakunina.

Dla Alaina Silvera, autora monumentalnej historii kina samurajskiego, trzecia część ekranizacji komiksu Koike i Kojimy (wykorzystującego przede wszystkim wątki z tomu osiemnastego sagi – Dziewica i dziwka) jest bez wątpienia najlepsza. Mamy tutaj nie tylko to, co zdecydowało o powodzeniu poprzednich części –  a więc niezwykle malownicze i krwawe pojedynki (finał zamyka malownicza regularna bitwa) oraz dojmujący realizm historyczny, zwłaszcza w ukazywaniu sytuacji kobiet w czasach shogunatu – ale także ideową kwintesencję świata samurajów, ukazanego przez twórców filmu w przepięknej finałowej scenie.

Piotr Kletowski