Itto Ogami – niegdysiejszy kat shoguna, teraz ścigany przez prawo wyrzutek trudniący się zabijaniem za pieniądze – przemierza Kraj Kwitnącej Wiśni, by służyć mieczem wszystkim, których stać na jego usługi. Tym razem przyjmuje zlecenie od samurajów z ubogiej prowincji, w której odkryto złoto. Jeśli informacja o znalezisku dotrze do uszu shoguna, daymio i jego samurajowie zginą z ręki wysłanników chytrego możnowładcy. Aby do tego nie dopuścić, trzeba zlikwidować szpiega podążającego do Edo w obstawie trzech niepokonanych braci – morderców. Wykonanie zadania utrudniają betsushikime – kapłanki-wojowniczki, wynajęte przez ród Yagyu do zabicia bohatera.
Samotny wilk i szczenię II: Droga do piekła, którego fabuła oparta jest na siódmym i piętnastym tomie mangi (Osiem wrót postępu, Świst zimowego wiatru), jest filmem jeszcze bardziej dynamicznym i krwawym niż pierwsza odsłona przygód Ogamiego. Twórcy zadbali przy tym o niezwykły realizm historyczny obrazów Japonii doby szogunatu, choćby angażując do opracowania choreografii walk prawdziwego mistrza iaido szkoły Suio Eichi Kusumoto. Opowieść o Samotnym Wilku inspirowana jest również autentycznymi wydarzeniami, związanymi z tajemniczym zniknięciem rodu Ogami w 1655 roku.
Piotr Kletowski
Urodzony w 1923 roku w Kyoto, zmarł w 1975 roku w Tokio. Japoński reżyser, scenarzysta filmowy, producent. Był asystentem reżysera Kozaburo Yoshimury oraz legendarnego mistrza kina japońskiego Teinosuke Kinugasy, z którym stworzył Bramy piekła, film przełomowy dla jidai-geki – gatunku, w którym akcja rozgrywa się w Japonii w czasach przed erą Meiji i przedstawia na ogół przygody samurajów. Jako samodzielny reżyser, związany kontraktem z wytwórnią Daiei (aż do jej zamknięcia w 1971 roku) oraz ze studiem Toho, zrealizował najsłynniejsze cykle filmowe ken-geki (podgatunek filmów samurajskich eksponujący sceny walki na miecze), zwykle oparte na mangach, z Shintarô Katsu w roli głównej. Wyreżyserował ponad 50 filmów, wypracowując swój własny niepowtarzalny styl, oparty na łączeniu wizualnych skrajności. Miał ogromny wpływ na tworzących dziś japońskich filmowców, m.in. Takeshiego Kitano.
1959 Opowieść o duchach z Yatsuia /Yatsuia kaidan
1961 Budda / Shaka/ Buddha
1962 Zatoichi / Zatôichi monogatari / The Tale of Zatoichi
1964 Miecz / Ken / The Sword
1972 Hanzo zwany Brzytwą / Goyôkiba / Hanzo the Razor: Sword of Justice
1972 Samotny wilk i szczenię I: Miecz zemsty / Kozure Ôkami: Sanzu no kawa no ubaguruma / Lone Wolf and Cub: Sword of Vengeance
1974 Ostatni samuraj / Okami yo rakujitsu o kire / The Last Samurai