Samotny wilk i szczenię I: Miecz zemsty

Kaishakunin był osobistym katem shoguna, asystującym przy honorowym seppuku (to on ścinał głowy odbierającym sobie życie samurajom). Jako jedyny samuraj miał prawo nosić kimono z symbolem rodu Tokugawa – trzema kwiatami malwy. Itto Ogami jest kaishakuninem, ale wskutek zbrodniczego spisku rodu Yagyu zostaje zdegradowany, jego żona ginie zamordowana przez skrytobójców, a on sam – wraz z malutkim synkiem Daigoro – zostaje skazany na banicję. Kat shoguna przeistacza się w płatnego zabójcę. W pierwszej części poznajemy kulisy tragedii bohatera i śledzimy jego rozprawę z bandytami okupującymi górską wioskę (watek z ósmego tomu mangi – Skrzydła dla ptaka, kły dla mięsożercy i dziewiątego – Szlak śmierci).

Pomysł na jedną z najbardziej popularnych serii mangowych (i filmowych) zrodził się z fascynacji Koike i Kojimy filmem Kobayashiego Bunt (1967), w którego finale broniący honoru swego rodu ronin (Toshiro Mifune), z wnuczką na ręku, mierzył się z hordami przeciwników. Historia Ogamiego jest swego rodzaju wariacją na temat tego filmu (w komiksie ma on nawet twarz Mifune), a przy tym – realistyczną i krwawą wizją Japonii rządów szogunatu, kiedy granica między życiem a śmiercią człowieka była cienka jak klinga samurajskiego miecza.

Piotr Kletowski