Paweł

Adam Sikora od lat nosił się z pomysłem zrobienia filmu o swoim Mikołowie - rodzinnym mieście Rafała Wojaczka, Krystiana Lupy, Macieja Meleckiego i Pawła Targiela, poety, filozofa, redaktora "kwartalnika katastroficznego Arkadia", dyrektora Instytutu Mikołowskiego. W jego domu, na stryszku, Sikora miał swoją pracownię. Kiedy Paweł zachorował i zaczął brać chemię, postanowił rejestrować spotkania z przyjacielem. Co kilka tygodni stawiał przed nim kamerę, pytał: co u ciebie? Ale nie trzeba było zadawać pytań - Paweł przejął prowadzenie, chciał mówić. Dziesięć spotkań-monologów Pawła złożyło się na niebywały przekaz, coś w rodzaju mówionej książki. Nie jest to zapis choroby, ale zapis filozofującej świadomości.

"Filmując Pawła - mówi Adam Sikora - zobaczyłem, że umieranie nie jest tylko procesem destrukcji, ale dojrzewaniem do głębokiej wiedzy o samym sobie i o rzeczach ostatecznych. Paweł wykazał wielką ,"buddyjską" mądrość, podobną do mądrości mistyków. Znaliśmy się od lat, ale przedtem Paweł szczelnie ukrywał najdelikatniejszą część swojej osoby. Teraz otworzył się. I to nawet nie wobec mnie, co wobec kamery. Miało się wrażenie, że podtrzymuje ona jego istnienie. Jego śmierć dawała jakąś nadzieję..."

Tadeusz Sobolewski