Na gorąco

Głośny film Briana de Palmy, niemalże zbojkotowany w USA. Scenariusz został oparty na autentycznych wydarzeniach z marca 2006 roku, jakie rozegrały się w Mahmudiyah w Iraku. Grupa amerykańskich żołnierzy zgwałciła i spaliła czternastoletnią Irakijkę oraz zastrzeliła członków jej rodziny. Narracja główna filmu stylizowana jest na dziennik prowadzony przez bohaterów za pomocą camcorderu. Jest to jednak tylko jeden ze środków zwiększąjących wiarygodność wydarzeń przedstawionych w filmie. Pojawiają się w nim również zapisy z kamer przemysłowych, wideoblogi, filmiki zamieszczane przez żołnierzy na portalu YouTube, newsy telewizyjne, francuski dokument oraz rozgrywający się już w USA „obiektywny” epilog. Ta wielość formatów pokazuje wyraźnie, w jaki sposób media konstruują przekaz i ukierunkowują widzów na konkretny jego odbiór. Pierwsza wojna iracka była przez niektórych nazywana telewojną. Obecnie media prześcigają się w jak najszybszym i jak najbliższym prawdy relacjonowaniu tragedii.

Obraz u de Palmy posiada jakość HD High-End, a dźwięk został nagrany za pomocą bardzo dobrego, specjalistycznego sprzętu. Eklektyzm formalny, jaki bez wątpienia charakteryzuje Na gorąco nie przesłania kontestatorskiego (krytyka przebiegu i sensu działań wojennych) oraz etycznego (kategoria winy i sumienia) wymiaru filmu.

Jan Topolski