Komedia z drugim dnem, często niedostrzeganym i niedocenianym. Właściciel firmy informatycznej odpowiedzialność za wszystkie niepopularne decyzje zrzuca na wymyślonego przez siebie „szefa wszystkich szefów” z nieistniejącej centrali. Gdy chce sprzedać firmę praktycznemu Islandczykowi, musi wynająć aktora, by urzeczywistnić wredną postać swojego przełożonego. Sprawy wymykają się jednak spod kontroli.
Kolejny z cyklu eksperymentów Larsa von Triera z narzuconymi sobie samemu ograniczeniami. Tym razem w filmie nie ma operatora. Automavision to komputerowo sterowany system, który na bazie 6-8 możliwości losowo dobiera kąt, kadr i powiększenie z wybranej wcześniej przez ludzi pozycji kamery. Ma to kilka istotnych konsekwencji: po pierwsze, aktorzy nie wiedzą, jak są filmowani, więc nie mogą stosować swoich typowych tricków. Po drugie, całość jest poszatkowana (tysiąc pięćset cięć) i pokawałkowana (zupełnie niepoprawna kompozycja kadru, montaż pełen nieuzasadnionych przeskoków). Po trzecie, maksymalnie zaburza to płynność w percepcji filmu, który powinien być miłą komedią utrzymaną w stylu zerowym. Sama metoda może mieć (paradoksalnie) wiele zastosowań, na przykład w kinie dokumentalnym lub minimalistycznym.
Jan Topolski
San Sebastian IFF 2006 – Golden Seashell Nomination, Zulu Awards 2007 – Best Supporting Actress
Urodził się w 1956 roku w Kopenhadze. Należy do największych prowokatorów i eksperymentatorów kina. Zaczynał od wyrafinowanej wizualnie „trylogii europejskiej”, zanurzonej w ekspresjonizmie i symbolizmie. Potem zaszokował widzów metafizycznym melodramatem Przełamując fale i manifestem Dogma – powrotem do ultrarealizmu i ascetyzmu w Idiotach. Następnie z lubością łamał śluby czystości w antymusicalu Tańcząc w ciemnościach oraz w kultowym telewizyjnym serialu Królestwo. Wreszcie rozpoczął „trylogię amerykańską” z umowną scenografią. Wyłożył swoje credo w Pięciu nieczystych zagraniach, zaproponował antyhorror w Antychryście. Laureat Złotej Palmy, EFA i ponad sześćdziesięciu innych nagród, enfant terrible festiwali, szara eminencja duńskiej kinematografii, właściciel firmy Zentropa.
1984 Element zbrodni / Forbrydelsens element / The Element of Crime
1991 Europa / Zentropa
1994 Królestwo I / Riget / The Kingdom (TV)
1997 Królestwo II / Riget / The Kingdom (TV)
1998 Idioci / Idioterne / The Idiots
2003 Dogville
2005 Manderlay
2009 Antichrist