Ekranizacja słynnej powieści portugalskiego noblisty. Anonimowa południowa metropolia, godziny szczytu. Niespodziewanie jeden z kierowców doznaje ataku ślepoty. Każda kolejna napotkana osoba, z którą wejdzie w fizyczny kontakt, zaraża się tajemniczą chorobą. Doktor, call-girl, złodziej, taksówkarz, finansistka – wkrótce całe miasto dotknięte zostaje epidemią i związanym z nią paraliżem komunikacji, energetyki, przemysłu itp. Pierwszych chorych rząd umieszcza w zdezelowanej szkole, gdzie pilnowani przez strażników, rozpoczynają brutalną walkę o przetrwanie. Sarmago stworzył dzieło paraboliczne, które opowiada o człowieku zredukowanym do swojej istoty (z jednej strony zwierzęcej i instyktownej, z drugiej refleksyjnej i pielęgnującej zasady moralne) oraz o narodzinach wspólnoty vs totalitaryzmu. Bohaterowie uczą się żyć inaczej, poznają świat na nowo. Podobnie zachowuje się kamera kilkukrotnego laureata Festiwalu Camerimage, Césara Charlone’a – dezorientację pokazuje poprzez efekty nieostrości, rozmazania, prześwietlania. Charlone świadomie zwiększa kontrast i gra głębią ostrości. W filmie pełno jest wysmakowanych plastycznie sekwencji (prolog na ulicy, czy sceny z życia w lazarecie). To bez wątpienia znakomity przyczynek do dyskusji o współczesnej fotografii kreacyjnej i jej powiązaniach z formą.
Jan Topolski
Camerimage 2008: Silver Frog; Cinema Brazil 2009: Best Cinematography, Best Visual Effects, Best Art Direction
Urodził się w 1955 roku w São Paolo. Studiował tam architekturę i kręcił eksperymentalne filmy wideo. Wraz z przyjaciółmi założył grupę Olthar Electronico. W latach siedemdziesiątych pracował w niezależnej telewizji, potem zajmował się reklamą i rozrywką, zostając reżyserem popularnego show dla dzieci. Debiutował sequelem filmu Złote wrota. Dopiero w kolejnym swoim dziele sięgnął po temat ambitniejszy – zajął się nieobecnymi w kinie, marginalizowanymi, choć samodzielnymi Pokojówkami. Następny film, Miasto Boga, okazał się światowym hitem, ukazującym brutalne życie w brazylijskich fawelach w niezwykle atrakcyjny wizualnie i montażowo sposób. Po Mieście Boga Meirelles zajął się mainstreamowymi produkcjami z gwiazdorską obsadą, nie rezygnując przy tym z właściwej mu troski o zmysłowość obrazu.
1998 Menino Maluquinho 2: A Aventura / Golden Gate (Palace 2)
2001 Domésticas / Maids
2002 Cidade de Deus / City of God
2006 Constant Gardener
2008 Blindness
2010 Love’s Labors Lost