Taśma

Klasyk amerykańskiego kina niezależnego.

Pokój w podrzędnym motelu, półtorej godziny czasu rzeczywistego i troje przyjaciół z liceum, którzy spotykają się po dziesięciu latach pod pretekstem premierowego pokazu filmu na prowincjonalnym festiwalu. To jednak tylko pozory. W rzeczywistości jednemu z kolegów chodzi o przypomnienie i wyjaśnienie pewnej starej historii. Sprawa nie będzie prosta, bo jak głosi hasło na plakacie: pewnych rzeczy nie da się wymazać.

Majstersztyk scenariuszowy oparty na sztuce teatralnej, kipiący żywymi dialogami, psychologicznymi niuansami i zaskakującymi zwrotami akcji. Aktorska chemia pomiędzy ówczesną parą Thurman-Hawke i niesłusznie zapomnianym Leonardem. Ale przede wszystkim pokaz sprawności realizacyjnej i wyobraźni reżysera. Film został nakręcony (za pomocą kamery cyfrowej na formacie DV) w sześć dni, w jednym pokoju wybudowanym w studiu. Niemożność wyjścia dosłownie (przez drzwi) i honorowo (z twarzą) podbija napięcie i atmosferę osaczenia. Linklater eksperymentuje z nietypowymi kadrami i ruchem kamery, dynamizując akcję niemal bez wydarzeń, a jednocześnie podkreślając relacje między bohaterami. Do dziś niedościgły wzór zasady, że ograniczenia czynią mistrza.

Jan Topolski