Mój Marlon i Brando
Oryginalne połączenie kina drogi z melodramatem w paradokumentalnej manierze. Ayça jest teatralną aktorką ze Stambułu, Hama Ali – gwiazdą klasy B z irackiego Kurdystanu. Zakochują się w sobie podczas realizacji wspólnego projektu i po powrocie w swoje rodzinne strony utrzymują kontakt, wysyłając do siebie wideo-listy. Gdy Stany Zjednoczone dokonują inwazji na Irak, ton listów staje się coraz bardziej dramatyczny. Ayça postanawia rzucić wszystko i odwiedzić ukochanego. Wyrusza w długą podróż na Wschód – w czasie kiedy wszyscy uciekają na Zachód.
Scenariusz oparty jest na autentycznej historii, podobnie jak prawdziwi są jej bohaterowie. Impulsywna Ayça i charyzmatyczny Hama Ali są jasnymi gwiazdami filmu, a wyznania wysyłane na kasetach do Stambułu to perełki dowcipu i parodii. Znakomicie i niemal w niezauważalny sposób połączone zostały fragmenty inscenizowane z dokumentalnymi. Aktorzy grają niezwykle lekko i spontanicznie. Karabey osadza tę historię również w szerszym wymiarze – pokazując Anatolię, Kurdystan i Iran wraz z upływem kolejnych dni podróży, wskazuje na stopniowe zmiany nie tylko krajobrazu, ale przede wszystkim ludzi i kultury.
Jan Topolski
nagrody
Tribeca 2008 – Best Director, Istanbul 2008 – Best Actress, Sarayevo 2008 – Best Actress, Yerevan 2008 – FIRPRESCI, Ecumenical Prize, Kerala 2008 – NETPAC Best Asian Film
Hüseyin Karabey
Urodził się w 1970 roku w Stambule. Absolwent Wydziału Filmowego i Telewizyjnego Uniwersytetu Marmara. Zaangażowany w działalność polityczną, co przekładało się na interwencyjne dokumenty, m.in.: o wypędzanych Kurdach (Obóz Etruch), zniknięciach aktywistów (Boran), sytuacji w więzieniach (Cicha śmierć), honorowych zabójstwach (Dialogi w ciemnościach). Były one wyświetlane na wielu krajowych i zagranicznych festiwalach. Zasłynął filmem dokumentującym pracę tancerki i choreografki Piny Bausch podczas przygotowań do spektaklu Nefés (Oddech). Po dekadzie twórczości zdecydował się na fabularny debiut Mój Marlon i Brando, inspirowany prawdziwą historią i urozmaicony wieloma paradokumentalnymi fragmentami. Uczy i wykłada na uniwersytetach i w organizacjach kulturalnych w Turcji.
Wybrana filmografia
1996 Etruch Kampi / Etruch Camp (doc.)
1999 Sokaklar ve Kayiplari / Streets and Their Loss (doc.)
1999 Boran (short film, doc.)
2001 Sessiz Ölüm / Silent Death (doc.)
2004 Pina Bausch’la Bir Nefes / Pina Bausch Istanbul „Breath” (doc.)
2005 Dialogues in the Dark (doc.)
2006 I Missed my Rendes-vous with Death (doc.)