Neil Young Trunk Show

Wszyscy gdzieś idą i bawią się doskonale, a ja zostaję w domu i nie bawię się wcale / Everybody's going out and having fun I'm a fool for staying home and having none – gdy widzi się zmianę jaka nastąpiła w scenicznej prezencji Neila Younga od czasu Heart of Glass, wydaje się, że muzyk wziął sobie do serca tekst piosenki Oh Lonesome Me. Po nostalgicznym koncercie z 2006 roku, Neil Young: Trunk Show zaskakuje dynamizmem i rock-szaleństwem spod znaku rozwianych włosów i luźnych koszul. Young żegna Nashville i country-folkowy entourage i tak jak swoim filmie CSNY Déjà vu z antybushowskiej trasy z muzykami CSNY pokazuje, że jego rockowy pazur bynajmniej się nie stępił.

Jak obiecuje w podtytule filmu, Demme daje widzom sceny z koncertu: poruszone zdjęcia niczym z komórki fana, ekran podzielony na klika części (by uchwycić to samo z różnych perspektyw) i szybkie wypady na backstage. Ale przede wszystkim pokazuje Neila Younga, centralną postać tego (przypominającego przyjacielskie jam session) wydarzenia. To on jest przewodnikiem doskonale z nim zgranych (po wielu latach wspólnego grania) muzyków. Nie chcą wspominać dawnych dobrych czasów. Udowadniają, że rock nie umarł, lecz nadal ma się całkiem dobrze.

Kaja Klimek