Refreny powracają jak rewolucje w piosence

Film Johna Torresa to oniryczna kompilacja sfilmowanych fragmentów jego „pamiętników” – zapisów podróży, snów, pejzaży, improwizowanych scen i dialogów. Właśnie w taki sposób pracuje ten filipiński reżyser filmów eksperymentalnych: stale obserwując i filmując otaczający go świat, a potem selekcjonując materiał tak, by współgrał z jego wyobraźnią. Torres nie pisze scenariuszy, w łączeniu fragmentów polega na swojej intuicji.

Hipnotyczny, wielopoziomowy świat tego filmu spaja postać dziewczyny o imieniu Sarah. To ona wędruje po wsiach i miasteczkach filipińskiej wyspy Panay, ona zbiera obrazy rzeczy, legendy, strzępki wspomnień i marzeń sennych. Odgrywa też różne role w snutych przez reżysera opowieściach. W filmie Torresa fikcja miesza się z rzeczywistością, przeszłość przeplata się z mitem, sen z jawą. Powstaje całość rządząca się własną, szczególną logiką. Zostają zestawione różne poziomy postrzegania rzeczywistości, czasu, historii.

Film filipińskiego artysty nie jest jednak wyłącznie przykładem sztuki dla sztuki. To nieoczywisty i niezwykle osobisty głos na temat (post)kolonializmu, tego, czym może być rewolucja i jaki jest jej związek z miłością, przemocą, przeszłością i przyszłością.

Karolina Kosińska